> Sluit het seizoen stijlvol af > Vlak bij Innsbruck, makkelijk bereikbaar > Overnacht in een berghut met live muziek van een lokale band
Laat licht, lege paden, lariksen in herfststand. De bergen zijn stiller, de kleuren voller. Eind september denk je: waarom doen we dit niet elk jaar?
Drie dagen wandelen in de bergen ten zuiden van Innsbruck. Panoramapaden, geen drukte, geen haast. Je loopt op je eigen tempo, alleen of samen. Op dag twee blijft je rugzak in de hut — we slapen er nog een nacht.
’s Avonds schakelen we terug. Lokale gerechten, schnaps, en dan: live muziek in de hut. Geen podium, gewoon een lokale band tussen de wandelaars. Het gerinkel van bestek, de geur van dennen, en die typische bergsfeer.
Voor de grote tocht? Een gecertificeerde berggids geeft een workshop. Leer iets bij — en dan de berg op.
Dit is de eerste groepsreis speciaal voor Bookatrekking-klanten. Ongeveer 30 mensen. Samen wandelen, samen eten, samen het seizoen afsluiten. Geen druk. Geen gedoe. Gewoon bergen, muziek en goed gezelschap.
Let op: Deze trektocht gaat door bij minimaal 10 deelnemers.
Je start je hike in Patsch, een dorpje net boven Innsbruck. Korte rit omhoog, veters strikken en gaan. Geen zin in de klim? De kabelbaan brengt je ook gewoon naar boven.
Het pad slingert door herfstbossen en open almen. Goudgele lariksen, knalrode esdoorns, frisse lucht. Stilte op de paden, panorama’s bij elke bocht. Herfst op z’n best.
Na vijf à zes uur wandelen kom je aan bij de hut. Rugzak af, schoenen uit, schnaps op tafel. En dan begint de avond: lokale muzikanten zorgen voor traditionele bergmuziek en een sfeer waarbij je vanzelf iets dichter bij de kachel kruipt.
De wandeling van vandaag is licht. Je grote rugzak blijft in de hut. Alleen met wat je nodig hebt, loop je een ronde door open alpenweiden en stille bospaadjes. Uitzichten over diepe dalen, Innsbruck ergens in de verte. Met een beetje geluk zie je een alpenmarmot zonnen op een rots of een groep gems over een richel schieten.
Op een bepaald moment geeft en lokale berggids een korte talk. Geen les, meer een verhaal. Over het landschap, de dieren en hoe de bergen veranderen met de seizoenen. Het tempo blijft rustig. September vraagt daarom. Wie vertraagt, ziet meer.
Je kiest zelf je route. Makkelijk, gemiddeld of iets pittiger. Alles komt weer uit bij dezelfde hut. Geen druk. Gewoon lopen wat goed voelt.
Terug bij de hut verandert de sfeer. De borden worden afgeruimd, de wandelschoenen gaan uit en vanavond vult de ruimte zich met muziek. Een lokale band speelt. Geen podium, gewoon tussen de mensen. Muziek die zich mengt met berglucht. Het is puur, dichtbij en precies luid genoeg. Een berghut met ziel.
Qua wandelen is dit de makkelijkste dag — maar misschien ook de lastigste om afscheid te nemen. Na het ontbijt in de hut doe je je rugzak weer om en begin je aan de afdaling.
Je volgt rustige alp- en boswegen in zuidelijke richting door het Karwendeldal. De paden zijn goed begaanbaar, bergbeekjes kabbelen met je mee en de toppen blijven nog even dichtbij. Het is een kalme tocht, misschien wat dromerig — en voor sommigen met een lichte kater van de avond ervoor.
De route daalt geleidelijk af. Stap voor stap laat je de bergen achter je en keer je terug naar het dal. Nog één keer omkijken, en dan zit het erop — einde seizoen.
