Geavanceerde Alta Via 4

Je begint aan de oevers van het Lago di Sorapiss, bij de Dito di Dio (2.603 m). Het pad klimt al snel over rotsachtig terrein en leidt je een grijs, maanachtig landschap in — wild, ruig en betoverend. Deze etappe kent meerdere steile stijgingen en afdalingen, met stukken waar concentratie en vaste tred noodzakelijk zijn.

De Ferrata Vandelli is een van de meest spectaculaire stukken van de Alta Via 4. Na een indrukwekkende luchtige passage loont het om even om te kijken: het uitzicht op het Sorapiss-meer is adembenemend en verwarmt je hart ondanks de touwen en ladders. De stilte wordt hier alleen onderbroken door je eigen stappen en de fluitende wind.

Daarna daal je af in een ruig dal en volg je het pad verder langs de bergflank. Rechts zie je de indrukwekkende Punta Tre Sorelle (3.005 m) oprijzen, terwijl Punta Sorapiss (3.205 m) aan de overkant in de verte zichtbaar blijft. Na een paar steile en uitdagende passages vlakt het terrein iets af en bereik je de San Marco-hut - een uitstekende plek voor een pauze.

Uiteindelijk kom je aan bij de Forcella Piccola (2.120 m), een brede bergpas aan het begin van de Val d’Oten. Net wanneer je benen beginnen te protesteren tijdens het laatste stuk omhoog, verschijnt de imposante noordwand van de Monte Antelao. Een machtig gezicht om je dag mee af te sluiten. Rifugio Galassi ligt recht onder deze bergreus en is de perfecte plek om de zon te zien ondergaan.

Op je laatste dag van de Alta Via 4 begin je onder de imposante Antelao-massief. Vanuit Rifugio Galassi gaat de route zuidoostwaarts door rotsachtig terrein en passeer je twee gletsjers: de Ghiacciaio Inferiore dell'Antelao en de Ghiacciaio Superiore dell'Antelao. Bereid je voor op een pittige sectie die zorg en concentratie vereist. Bij Punto Essa heb je een prachtig uitzicht. Daarna bereik je de Forcella Piria, een hoge, wilde bergpas tussen Tamburlon en Crode de San Pietro, met een laatste panoramisch uitzicht over de Dolomieten.

Na het oversteken van de pas begint een lange, gestage afdaling. Het landschap wordt zachter en je wandelt door beboste gebieden richting het schilderachtige Rifugio Antelao. Dit is een ideale plek om even op adem te komen voordat je het laatste stuk aanpakt. Vanaf hier wordt het terrein vriendelijker, met grindpaden en bospaden die slingeren langs kleine alpengehuchten en mooie uitzichtpunten.

De zigzaggende afdaling gaat verder door het stille dorp Pozzale di Cadore en via meerdere haarspeldbochten in het bos. Naarmate je dichter bij het einde komt, vang je de eerste blikken op van de daken van Pieve di Cadore en het Piavemeer. De laatste afdaling voelt als een symbolische terugkeer naar de beschaving na vijf dagen in het hart van de wilde Dolomieten.