Veluwe Tour

Je begint in een bosdorp en eindigt in een klein plaatsje naast brede zandvlaktes. Daartussen verbind je statige lanen, speelse singletracks en uitzichten over heide tot één geheel. Het landschap schuift langzaam verder open, met steeds meer lucht boven je. Tegen de tijd dat je bij het zand en de kerk arriveert, voelt het alsof je dwars door het hart van de Veluwe bent gelopen.

Vanaf de omgeving van de Heldringkerk volg je de knooppunten richting Boslaan, een brede groene corridor. Een lange beukenlaan brengt je dieper het bos in, waarna het pad over in bochtige singletrack door Boswachterij Hoenderloo gaat. Korte klimmetjes leiden naar uitzichtpunten zoals de Willem Wensinkbank en het panorama over een verscholen heideveld. De markante watertoren duikt op als baken voordat je het open Kootwijkerzand op stapt.

Na het zand sturen bospaden en kleine wegen je rustig naar de verzameling huizen in de verte. De gereformeerde kerk in het centrum is een makkelijk herkenningspunt, dicht bij je accommodatie en een paar eenvoudige eetplekken. Als de bezoekers zijn vertrokken, wordt het dorp prettig stil. Het is een plek voor een rustige avond, waarin je bijna ongemerkt in slaap valt met de dag nog in je hoofd.

Deze etappe voelt rustig en gemoedelijk, met lichte glooiingen en veel openheid om je heen. Je verlaat een klein dorp en trekt via bos, velden en boerderijen naar een levendiger plaats. Een vroeg uitzichtpunt en een bijzondere wijngaardpauze geven de route extra smaak. Je benen mogen het grootste deel van de tijd lekker automatisch draaien terwijl het landschap langzaam verandert.

Vanaf de kerk wandel je het dorp uit en klim je al snel naar het uitzichtpunt op de Zandheuvel, met zicht over bos en boerenland. Daarna volg je paden door Boswachterij Kootwijk en rustige landwegen richting Harskamp. Net buiten het dorp ligt een zelfbedieningsrustpunt bij een wijngaard, waar je koffie of sap uit de koelkast pakt. Brede paden tussen akkers en boerderijen brengen je vervolgens stap voor stap dichter bij de volgende bebouwing.

Als de huizen dichter op elkaar komen en het verkeer iets toeneemt, weet je dat je het centrum nadert. Een paar bochten door woonstraten brengen je bij De Waldhoorn en andere horeca. Je slaapplek ligt nooit ver weg, of die nu aan de dorpsstraat ligt of in een rustig zijstraatje. De mix van toeristische drukte en dorps knusheid maakt het een ontspannen plek om de avond door te brengen.

De laatste wandeldag verbindt twee dorpen via stille bossen en een symbolisch punt in het midden van het land. Al snel laat je horeca en campings achter je en loop je weer onder hoge kronen. De route klimt naar het plateau van de Goudsberg, waar stenen en borden het geografische middelpunt markeren. Daarna daal je rustig af over brede paden naar een vriendelijk plaatsje met een klassieke herberg.

Vanuit het centrum glip je langs de kerk de bossen in en kom je bij een eenvoudig bankje, ideaal voor een korte pauze. Het pad stijgt geleidelijk richting de Goudsberg, rond vijftig meter hoog, waar panelen en keien het geografische hart en het middelpunt van het land aangeven. Korte lusjes en uitzichtjes nodigen uit om even extra rond te struinen. Daarna volg je brede bospaden en groene corridors terwijl de huizen steeds dichterbij komen.

In het dorp brengen enkele rustige straten je naar een bruine kroeg die tegelijk hotel is. Binnen zorgen houten tafels, zacht licht en stevig eten ervoor dat je makkelijk wat langer blijft zitten. Je kamer ligt een trap hoger, zodat schoenen en rugzak eindelijk echt kunnen uitrusten. Terwijl het buiten stiller wordt, voelt deze overnachting als een heel vanzelfsprekend einde van de tocht.

De laatste dag draait gewoon om terug naar huis gaan, zonder extra omwegen. Je wordt wakker met het idee dat er niets meer gelopen hoeft te worden, alleen nog gereisd. Tijdens het ontbijt spelen de afgelopen dagen stiekem nog even voorbij. De enige echte afspraak is die met je trein, bus of auto.

Na het ontbijt pak je je tas voor de laatste keer in, check je of de kamer leeg is en lever je de sleutel in. Misschien haal je nog een koffie of iets voor onderweg, maar verder hou je het simpel. De geluiden van het dorp nemen het langzaam over van de stilte die je gewend bent geraakt.

Onderweg naar huis schieten weilanden, dorpen en steden aan je voorbij. In je hoofd loop je toch nog één keer over heide en door het bos, terwijl je door je foto’s bladert of een appje stuurt. Langzaam schakelt alles terug naar het normale ritme. De herinnering aan de Veluwe blijft gewoon meekomen, ook als jij allang weer thuis bent.