> Steek de wildste Dolomieten van allemaal over
> Overnacht in berghutten langs de route
> Alleen voor echte bergavonturiers
Er is een moment, net voor zonsopgang, waarop de stilte in de Friulaanse Dolomieten zo totaal is dat ze bijna zingt. Je stapt uit de hut — roze ochtendlicht weerkaatst op grillige kalktorens, geen mens te bekennen. Dit is de Alta Via delle Dolomiti Friulane: rauw, afgelegen en onvergetelijk. Waar andere Alta Via’s je langs cappuccino’s en warme douches voeren, haalt deze expert-route alles terug naar de essentie. Jij, het pad, en de ongerepte Dolomiti d’Oltre Piave.
In vier pittige dagen doorkruis je puinvelden, beklim je blootliggende passen en daal je af in valleien waar vaker steenbokken dan mensen lopen. Met nachten in Rifugio Padova, Rifugio Giaf en Rifugio Flaiban Pacherini verbind je de ruigste delen van de Carnische en Gailtaler Alpen. Verwacht T4-T5 terrein en reken op alpiene ervaring. Maar als je klaar bent voor een puur bergavontuur, ver weg van de massa, dan is dit jouw tocht.
Laat er geen misverstand over bestaan: dit is geen wandeling voor beginners. Maar voor ervaren bergwandelaars die de ongetemde Dolomieten écht willen voelen, blijft de Alta Via delle Dolomiti Friulane je bij voor altijd.
Je begint de dag rustig, wandelend door de stille straten van Calalzo di Cadore en over de brug van het Lago di Cadore. De eerste 3 km zijn vlak en makkelijk, ideaal om op te warmen. Daarna verandert het pad: het bos sluit zich om je heen, het terrein wordt steiler en de ruige Dolomieten tonen zich.
Na ongeveer 5,75 km wacht de eerste echte uitdaging: een technisch stuk van 1,3 km met smalle paadjes, losse stenen en steile hellingen. Wandelstokken zijn hier sterk aanbevolen en concentratie is essentieel.
Op 10 km bereik je Rifugio Tita Barba, een fijne plek om op adem te komen. Kort daarna wacht het uitzichtpunt Panorama sul Lago, met indrukwekkende vergezichten over het meer ver beneden je.
De dag eindigt met een afdaling van 6 km door rustige bossen. Uiteindelijk bereik je Rifugio Padova, stil gelegen aan de rand van het woud—jouw knusse onderkomen voor de nacht.
De dag start meteen pittig: een steile klim van 2,5 km vanuit Rifugio Padova. De laatste 500 meter naar Forcella Giumelli (2.200 m) vragen volledige focus en doorzettingsvermogen. Daarna blijft het pad technisch, met een smalle T4-rug die je naar een splitsing leidt. Kies links en maak je op voor een steile grindklim naar de indrukwekkende Campanile di Val Montanaia, een torenhoge rotsspits die bijna mythisch aandoet. Een laatste inspanning brengt je bij Forcella Montanaia, omringd door het uitgestrekte Dolomietenpanorama.
Vanaf hier keer je terug over hetzelfde pad en begin je aan een lange afdaling langs Bivacco Perugini, een afgelegen schuilhut verscholen in de rotsen. Het terrein wordt zachter en na ongeveer 3 km bereik je het laagste punt van de dag. Rust is echter van korte duur—al snel volgt een gestage klim door ruig, stil hooggebergte richting de volgende bergkam.
Na 4 uitdagende kilometers bereik je Forcella del Leone (2.230 m), kort daarna gevolgd door de laatste pas, Forcella dal Cason (2.228 m). Vanaf daar daal je af: zigzaggend door grindhellingen en dennenbos tot Rifugio Giaf tussen de bomen opduikt. Tijd om je schoenen uit te doen, een drankje te pakken en de Dolomieten stilletjes achter je te laten.
De dag begint direct stevig—vanaf Rifugio Giaf klim je gelijk het ruige alpiene terrein in. Via het Truoi dai Sclops bereik je na 2 km de eerste pas van de dag: Forcella Urtisiel. Vanaf deze kam vallen beide zijden steil weg en geniet je van indrukwekkende uitzichten op de grillige Dolomieten.
Het pad volgt daarna blootliggende hellingen en leidt je naar een prachtig uitzichtpunt over de Cimoliana-vallei, waar de rivier als een zilveren lint door een ruige kloof slingert.
Rond 5,5 km verandert het landschap plotseling. Bij de Canpuros-weide opent zich een groene vlakte omringd door rotswanden en verspreide bomen. In de zomer verandert dit in een zee van wilde bloemen—een onverwachte, vredige onderbreking in het ruige Dolomietenlandschap.
De laatste klim brengt je naar Forcella dell’Inferno, je tweede pas van de dag. Vanaf deze dramatische kam begint een technische afdaling van 600 meter langs Passo del Mus, waar voorzichtigheid geboden is. Daarna wordt het pad vriendelijker en daal je ontspannen af naar Rifugio Flaiban Pacherini, rustig gelegen in een groene kom—de ideale plek om deze uitdagende, adembenemende etappe af te sluiten.
De laatste dag begint rustig. Je verlaat Rifugio Flaiban Pacherini en klimt geleidelijk door lariksbossen en rotsachtig terrein richting Passo di Suola. Het is een korte klim van net geen 2 km, maar genoeg om je benen op gang te brengen en het uitzicht te openen.
Op de pas begint de afdaling. Het pad daalt gelijkmatig en brengt je in een rustig ritme door indrukwekkend alpien landschap. Na ongeveer 4,5 km hoor je het voordat je het ziet: een verborgen waterval die met kracht van de helling stort—een perfecte plek om even te pauzeren.
Vervolgens verandert het landschap opnieuw. Je steekt het droge, stenige rivierbed van de Rovadia over en daarna de ondiepe Secondo guado del Tagliamento. Vanaf hier is de vallei dichtbij.
Het laatste deel volgt de Tagliamento-rivier, die je door het stille groen van het Parco dei Laghetti leidt, waar kleine meertjes en zachte grasvelden het einde van de tocht markeren in Forni di Sopra.
