Beginner Dirigée De Luchon

Als je het dorp Bossòst verlaat, begint de etappe op een rustig bospad dat zacht omhoog loopt tussen beuken en sparren. Het eerste deel van de wandeling is koel en schaduwrijk, met zachte ondergrond en kleine stroompjes langs het pad. Terwijl je verder klimt, wordt het bos langzaam opener en krijg je af en toe al zicht op de omliggende bergen.

Even later verdwijnen de bomen en kom je uit op brede, groene bergweiden. Het landschap wordt opener, de uitzichten worden groter en het pad verandert in een duidelijke route over de hooggelegen grashellingen van de Val d’Aran. Dit middendeel voelt licht en ruim, met lange vergezichten richting de bergruggen bij de Còlh de Barèja en het zachte plateau van Campsaure.

Na het oversteken van deze weiden daalt het pad opnieuw een stuk af en kom je in een bos aan de Franse kant van de bergkam. Hier verandert de sfeer weer: met mosbegroeide stenen, koele schaduw en een stiller, meer besloten pad dat je naar de vallei leidt. Wanneer de bomen uiteindelijk opzij gaan, opent het landschap zich plotseling en zie je de brede gletsjervallei van de Hospice de France. Een korte, makkelijke laatste wandeling brengt je naar de berghut, omringd door groene terrassen en steile bergwanden — een prachtige en uitnodigende plek om de dag af te sluiten.

Vanaf de Hospice de France begint de route rustig over open, groene hellingen met brede uitzichten over de vallei. Het pad loopt licht omhoog en is makkelijk te volgen, een fijne warming-up voordat het echte klimwerk begint. Al snel wordt het steiler en kom je bij een lange reeks haarspeldbochten die je omhoog leiden langs de bergwand. Deze zigzags zijn goed aangelegd en lopen geleidelijk, waardoor je snel hoogte wint terwijl het uitzicht achter je bij elke bocht groter en indrukwekkender wordt.

Hoe hoger je komt, hoe meer het landschap verandert. De grashellingen verdwijnen en maken plaats voor een ruiger, alpien terrein met stenen, puinhellingen en verspreide rotsblokken. Het pad slingert door deze open en meer blootgestelde omgeving, met ruige bergruggen aan beide kanten en diepe, schaduwrijke dalen ver onder je. Het voelt hier echt als hooggebergte, met voortdurend panoramische vergezichten die de inspanning absoluut de moeite waard maken.

In het laatste deel vlakt het terrein af en wandel je over een hooggelegen, stenig plateau. De omgeving wordt stiller en weidser, met dat typische gevoel van de hoge Pyreneeën. Vlak voordat de berghut in zicht komt, opent het landschap zich plotseling en zie je een reeks prachtige bergmeren liggen. Het grootste meer, de Boum de Vénasque, schittert diepblauw in een rotsachtige kom, terwijl kleinere meertjes daar net boven liggen. Een korte wandeling brengt je bij de Refuge de Vénasque, prachtig gelegen boven het water en omringd door hoge pieken — een indrukwekkende en belonende plek om de dag af te sluiten.