Beginners Tour des Pérics

Deze hoge oversteek verbindt twee afgelegen Pyreneënhutten, en voert je langs een landschap van granieten bergkammen en gletsjermeren. Terwijl je over open hoogvlakten en verspreide keien loopt, geniet je van brede uitzichten op verre toppen. Na het passeren van verschillende donkerblauwe bermer­tjes daalt het pad uiteindelijk af naar de verborgen vallei van En Beys, waar de refuge aan een rustig meer ligt.

Het pad stijgt dan geleidelijk, je verlaat het bekken van Bésines en traverseert hellingen met rotsplaten, bergbeekjes en kleine meertjes. Vervolgens betreed je een bredere vallei waar de hoofdklim begint. Volg de steenmannetjes: het pad klimt over granieten trappen naar de pas Coma d’Anyell (2.487 m), het hoogste punt van de etappe. Het landschap wordt steeds alpiener, waarna de afdaling begint en je uitzichten hebt op het Étang Faury.

Het laatste deel volgt een duidelijk pad dat naar het cirque van En Beys voert. Eerst kom je door puinvelden, daarna over rustiger, grasrijke terrassen. Terwijl je afdaalt, verschijnt het diepgroene meer beneden je, omkaderd door steile rotsen. Het pad volgt de oeverlijn en eindigt vlakbij de Refuge d’En Beys. Geniet van een rustige avond aan het water en ontspan.

Dit laatste deel daalt af van het open cirque van En Beys naar de beboste Vallei van Orlu. Beginnend bij het hoog gelegen bergmeer volgt de route de versmallende vallei en laat geleidelijk de rotsachtige toppen achter zich. Terwijl je afdaalt, verzacht het landschap naar weiden en dicht bos, met regelmatig zicht op watervallen en kliffen in het Réserve Nationale d’Orlu. Uiteindelijk bereik je de gemakkelijkere paden en sporen nabij de vallei­bodem.

Vanaf de refuge begint het pad snel te dalen langs de torrent L’Oriège, waarbij je rotsplaten en ruig terrein oversteekt. Later komt het pad in een dennenbos, waar het stijgingspercentage afneemt en het pad breder wordt bij het bereiken van de meertjes van de Vallei van Orlu. Na enkele open plekken maar vooral door diep bos volg je de levendige rivier door de lager gelegen vallei, vaak vergezeld door het gefluit van marmotten en het geluid van water over keien.

Later sluit de route aan op een breder bosspoor dat comfortabel richting Forges d’Orlu leidt. Oude hydraulische gebouwen en informatieborden geven aan dat je de rand van het reservaat bereikt hebt, en de parkeerplaats komt al snel in zicht langs de rivier. De trektocht eindigt hier, waar picknickbanken, schaduwrijke plekken en gemakkelijke toegang tot verder vervoer of accommodatie verderop in de vallei voorhanden zijn.