Gevorderde Trekking Molieres

Vanaf de Refugi de Conangles begint het pad met een gelijkmatige stijging door een dicht beukenbos, waar slanke stammen dicht op elkaar staan en de bodem bedekt is met mos en bladeren. Het voelt koel en stil, met slechts af en toe een opening waardoor je een glimp opvangt van de hogere vallei. Naarmate je verder klimt, wordt het bos opener en verschijnen kleine grasplateaus vol zomerbloemen, met zicht op de donkere bergwanden die het bovenste deel van de Vall de Mullères omsluiten.

Boven de laatste dennen verandert het landschap abrupt van karakter en volgt het pad een reeks rotsrichels die de hoge kom onder Pico Mulleres inleiden. Hier domineert steen: gebroken platen, steile torens en lange hellingen met los puin. Onderweg passeer je meerdere indrukwekkende bergmeren: het diepe Estanhots de Mullères, het grotere Estanhon des Pois en ten slotte het kleine Ivon Rodó de l’Escaleta, verscholen onder scherpe rotspieken. Elk meer ligt in een sobere cirque van blokken en ruige hellingen, met stil water dat de nabijgelegen wanden weerspiegelt. Een laatste klim brengt je op een door de wind blootgestelde pas met weidse uitzichten.

De afdaling richting Artiga de Lin voert over geleidelijker terrein, waar grashellingen en verspreide rotsen het dal langzaam openen. Lagerop loopt het pad opnieuw een bos in, dit keer lichter en groener, met heldere beekjes naast het spoor. Zodra je de bomen achter je laat, bereik je de open weiden en de gebouwen rond de Refugi Artiga de Lin.

De route begint bij Refugio Artiga de Lin en volgt eerst het toegangsweggetje over de open weide rond de hut. Het pad leidt richting de bosrand en blijft aanvankelijk een breed grindpad, waarna het overgaat in een smaller voetpad dat het bos in gaat. Zodra je tussen de bomen loopt, wordt het duidelijk schaduwrijk en staan de bomen dicht op elkaar. Het pad daalt hier geleidelijk af en volgt een natuurlijke lijn door het bos in een vrij rechte richting.

Na het verlaten van het dichtere bos opent het landschap zich in een langgerekte, ondiepe vallei. De ondergrond bestaat hier uit gras, losse stenen en lage struiken. De route blijft op een gelijkmatige traverse boven de vallei en kruist enkele kleine drainagegeulen. In dit deel loopt het pad langere tijd vrijwel rechtuit, met slechts lichte richtingsveranderingen wanneer het bredere plateau dichterbij komt.

Verderop bereikt de route een zone waar de vallei breder wordt en het terrein vlakker is. In het midden van deze uitgestrekte kom liggen kleine poeltjes, vochtige gedeelten en vertakte waterstromen. Het pad blijft herkenbaar aan de rechterzijde van het dal en ontwijkt de natte stukken door over steviger terrein te lopen. Her en der komen groepjes bomen en rotsige plekken voor in het verder open landschap.

Na het plateau gaat de route geleidelijk over in het overgangsgebied richting Vado-Hospital. Het terrein wordt opnieuw rotsachtiger en het pad loopt boven een reeks kleine ruggen en hellingen. De route blijft goed zichtbaar en wisselt korte stijgingen af met vlakke traverses. Naarmate je het eindpunt nadert, wordt de vallei iets smaller en begint het pad aan een laatste, lichte afdaling.

In het laatste deel sluit de route aan op een bredere grindweg die rechtstreeks naar het gebied van Vado-Hospital leidt. De omgeving wordt hier opener, met grasvelden en verspreide bomen langs de weg. Het pad volgt deze toegangsweg tot aan de bushalte, het eindpunt van de trek.