GR20 in Corsica: De stoerste huttentocht van Europa

De GR20 is een van de vele wandelavonturen dat Frankrijk te bieden heeft. GR staat voor Grande Randonnée, wat in het Frans "grote tocht" betekent. De GR's zijn een netwerk van langeafstandsroutes in Europa die vooral in, België, Nederland en Spanje liggen. De GR20 wordt beschouwd als de moeilijkste van al deze routes en ligt op het Franse eiland Corsica in de Tyrreense zee. De Corsicaanse naam is Fra li Monti, wat "over de bergen" betekent in het Corsicaans.

Als je je GR20 trektocht plant, raden we je aan om eind juni of begin september te gaan. In deze periode zijn de meeste hutten open en is het niet te warm. Ook zal het niet zo druk zijn als in juli of augustus.

Tussen november en mei ligt er sneeuw op de paden, wat de tocht behoorlijk gevaarlijk maakt. Ook zijn er in deze maanden geen uitbaters in de refuges, wat betekent dat je al het eten moet meenemen. In de winter, van februari tot april, kan de GR20 alleen worden voltooid door ervaren langlaufers met een professionele gids. Deze wintervariant van de GR20 staat bekend als l'Alta Strada.

Zoals gezegd is Corsica een Frans eiland in de Tyrreense zee, ook wel bekend als Corse in het Frans. Je kunt het eiland zowel per boot als per vliegtuig bereiken. Er zijn 4 vliegvelden op het eiland, 2 in het noorden en 2 in het zuiden. Als je van plan bent om de tocht vanuit het noorden te beginnen, dan is het raadzaam om in Calvi airport (CLY) te vliegen. Als je van plan bent om vanuit het zuiden te vertrekken, dan is het dichtstbijzijnde vliegveld bij Conca Figari (FSC). De luchtvaartmaatschappijen die rechtstreeks naar het eiland vliegen zijn Air France en Air Corsica, met vluchten die vertrekken vanuit Parijs, Marseille en Nice. De vluchten duren meestal 1 tot 1,5 uur.

Je kunt het eiland ook per boot bereiken. Tussen april en september zijn er dagelijks veerboottochten vanuit Toulon, Nice of Marseille. Natuurlijk is deze optie goedkoper dan het vliegtuig, maar het duurt ook langer. De veerboottocht vanaf de kustlijn naar het eiland duurt ongeveer 6 uur. Als je met de veerboot naar het zuidelijke deel van het eiland wilt, zal het nog langer duren.

Het begin- en eindpunt van de GR20 zijn Calenzana in het noorden van het eiland en Conca in het zuiden. Vizzavona is het middelste punt en gemakkelijk bereikbaar als je de helft van de route wilt lopen.

Eenmaal aangekomen bij een haven of luchthaven op Corsica is het vrij gemakkelijk om het pad te bereiken, zowel in het noorden als in het zuiden. Als je in Calvi (noorden) landt, kun je een ritje van 30 minuten maken met de bus of taxi naar Calenzana. Een taxi kost meestal tussen de 20 en 30 euro per rit, terwijl de bus ongeveer 8 euro kost. Als je landt in Figari (zuiden), raden we je aan om een bus te nemen naar Conca. De rit duurt 2,5 uur en het nemen van een taxi naar Conca kan vrij duur zijn.

Je kan de GR20 in beide richtingen lopen, van noord naar zuid, of van zuid naar noord. Wat is de beste optie? Wel, het hangt af van je fysieke conditie en wat je van de hele ervaring verwacht. De route kan in twee delen worden verdeeld: het noordelijke deel begint in Calenzana en stopt in Vizzavona. Het is het moeilijkste deel, vanwege het steile en rotsachtige pad, maar het wordt ook beschouwd als de mooiste helft. Het zuidelijke deel van de GR20 gaat van Vizzavona naar Conca (of omgekeerd) en is makkelijker, maar minder spectaculair. Het Coscione plateau met zijn groene weiden is echter adembenemend.

Je kunt het hele pad in beide richtingen lopen of je kunt ervoor kiezen om een van de twee helften te lopen. De traditionele route begint in het noorden en eindigt in het zuiden. Aangezien de GR20 vrij druk kan zijn en de meeste wandelaars naar het zuiden lopen, raden sommige mensen daarom aan om vanuit het zuiden te vertrekken en naar het noorden te gaan.

De berghutten langs de GR20 bieden eenvoudige accommodatie en maaltijden. Deze hutten vallen onder de bevoegdheid van het regionale natuurpark van Corsica en kunnen, afhankelijk van de hut, 25-50 personen herbergen. De hutten worden van eind mei tot begin oktober door de uitbaters beheerd. Buiten dit tijdsbestek zijn de refuges open, maar niet bemand en is er geen eten beschikbaar.

De berghutten hebben meestal één grote slaapzaal met lange houten stapelbedden die voorzien zijn van matrassen. Je kunt ook in een tent bij de refuges slapen. De uitbaters van de hutten hebben ook tenten te huur. Het is verboden om op andere plaatsen langs de route te kamperen. Onafhankelijk van het type accommodatie dat je kiest, moet je altijd je eigen slaapzak meenemen.

Hutten hebben wel elektriciteit. Het opladen van je telefoon of camera kan echter een behoorlijke uitdaging zijn gezien het aantal trekkers en het beperkte aantal stopcontacten. Zorg ervoor dat je extra batterijen of powerbank meeneemt.

Wat je kunt verwachten in de hutten

• Binnenkeuken en eetruimte
• Slaapzaal met stapelbedden
• De stapelbedden hebben een bed beneden en een bed boven en hebben matrassen naast elkaar. Neem je eigen slaapzak mee
• Koude buitendouches en -toiletten
• Een buitenkeuken met kookgelegenheid
• Vuilnisbakken

Halfpension is niet inbegrepen bij het boeken van je accommodatie. Je kunt ervoor kiezen om eten mee te nemen of je kunt je maaltijden in de hutten krijgen. Veel kiezen er voor om zelf lunch te regelen en ontbijt en diner bij de hutten af te nemen. Zorg dat je diner meteen bij aankomst in de hut reserveert. Het ontbijt wordt vaak de avond ervoor klaargemaakt en uitgedeeld, zodat je de volgende dag zo vroeg kunt vertrekken als je zelf wilt. Wat de lunch betreft, als je tussen 12 en 14 uur een berghut passeert, hebben ze vaak een klein lunchmenu met keuzes, zoals kaas en omeletten, pasta, Corsicaanse soep en borden met gerookte vleeswaren.

Als je het diner bestelt wordt het meestal geserveerd vanaf 19u. Er kunnen meer trekkers dan zitplaatsen beschikbaar zijn, dus wees geduldig. Het diner bestaat meestal uit drie gangen die variëren van hut tot hut, afhankelijk van de voorraad die ze hebben. Hou er rekening mee dat je in de bergen zal zijn, dus verwacht niet te veel luxe gerechten. Ook wordt van jou verwacht dat je je eigen mes meeneemt, dus vergeet niet om er één mee te nemen.

Voor een warme maaltijd betaal je tussen de 15 en 20 euro, voor het ontbijt tussen de 8 en 12 euro. De enige plaatsen waar je voedsel kunt kopen en drinkwater kunt krijgen langs het parcours zijn berghutten. Er zijn echter enkele etappes waar je kunt gaan winkelen in de onderliggende dorpen. Alle refuges hebben een overdekte keuken die je mag gebruiken. Deze zijn uitgerust met gas, water en keukengerei. Vergeet niet om altijd een aansteker of lucifers mee te nemen. Er is soms maar beperkte kookruimte voor een groot aantal hongerige trekkers, dus ook hier is geduld een schone zaak.

Deze spectaculaire tocht zit vol met prachtige uitzichten en adembenemende rotsformaties. Hier zijn enkele van de hoogtepunten die je zult tegenkomen tijdens de trekking:

• Cirque de la Solitude: een steil en uitdagend gedeelte tussen Refuge d'Asco Stagnu en Refuge de Tighjettu, waar de wandelaars moeten klimmen met behulp van de kettingen die aan de rots zijn vastgeschroefd.
• Lac de Nino: een gletsjermeer in het midden van de graslanden tussen Refuge de Ciottulu di i Mori en Refuge de Manganu.
• Lac de Melo en Lac de Capitello: twee gletsjermeren omgeven door ruige rotsen tussen Refuge de Pietra Piana en Refuge de l'Onda.
• Monte d'Oro: de 12e hoogste top van Corsica.
• Monte Incudine (2134 m): de hoogste berg van de Corse du Sud (Zuid-Corsica) met een prachtig uitzicht op het Plateau de Coscione tussen Refuge d'Usciolu en Refuge d'Asinao.
• Aiguilles de Bavella: spectaculaire kliffen tussen Refuge d'Asinao en Refuge d'Paliri.

Net als de Tour du Mont Blanc, een andere beroemde Franse tocht, is de GR20 goed bewegwijzerd met rode en witte rechthoeken op rotsen, keien en bomen. Er zijn ook kleine steenhopen langs het pad. Alternatieve paden zijn gemarkeerd met een andere kleur. Hou er rekening mee dat het gemakkelijk is om op een alternatief pad te komen zonder betekenis of om de weg kwijt te raken, dus een goede kaart en een kompas zijn noodzakelijk.

Zoals hierboven vermeld, hebben de hutten wel elektriciteit. Het opladen van je telefoon of camera kan echter een behoorlijke uitdaging zijn gezien het aantal trekkers en het beperkte aantal stopcontacten. Het hebben van een opgeladen telefoon is niet alleen een luxe, maar ook een veiligheidsmaatregel. Je hebt het misschien niet nodig voor jezelf, maar als je een gewonde wandelaar tegenkomt, zul je om hulp moeten vragen en een opgeladen telefoon is noodzakelijk. Zorg ervoor dat je extra batterijen bij je hebt, zonne-lader of powerbank.