GR20 Północna Połowa (od Południa do Północy)

To długie przejście górskie łączy Manganu z dramatycznym cyrkiem położonym u podnóża szczytów Paglia Orba (2525 metrów) i Capu Tafunatu (2335 metrów). Łagodne stoki, rozległe płaskowyże i doliny rzeczne przeplatają się z ostrzejszymi podejściami, zapewniając stałą różnorodność terenu. Najważniejsze punkty to tereny podmokłe wokół jeziora Lac de Nino oraz rzeźbione baseny górnej części rzeki Golo. Dzień kończy się w spektakularnie położonym schronisku na skalnym wzniesieniu nad doliną.

Stąd ścieżka stopniowo wspina się przez otwarty teren, aby dotrzeć do Bocca a Reta (1883 m), przechodząc przez Pianu di Campotile, które jest wypełnione starymi bergériami, miejscami do kąpieli i odpoczynku oraz szeroką kotliną Lac de Nino, gdzie konie i krowy pasą się wśród torfowisk i czystych strumieni. Zstępujący trawers prowadzi następnie przez pozzines do rozproszonego lasu. Ostatecznie ścieżka łączy się z wyraźniejszym szlakiem, który opada przez sosny przez Przełęcz Saint-Pierre (1450 m) w kierunku drogi na Castelo di Vergio.

Po tym trasa przechodzi przez zalesiony obszar, zanim wzniesie się doliną na skalistym szlaku wzdłuż rzeki Golu, mijając wodospady i wygładzone baseny skalne. Spójrz od czasu do czasu w górę, aby uchwycić spojrzenie na niebieskie morze na horyzoncie! Wyżej dolina się zwęża, a wspinaczka staje się bardziej stroma na zygzakach przez głazy i krótkie skalne stopnie, z coraz szerszymi widokami z powrotem na centralny grzbiet Korsyki.

Ostatni odcinek przecina kamienisty stok, aby dotrzeć do Refuge de Ciottulu di i Mori, usytuowanego wysoko nad rzeką z klifami i grzbietami wokół. Znajdziesz tu prostą jadalnię, wodę i dormitoria, a także niezapomniane widoki zachodu słońca na otaczające szczyty.

Ten krótszy etap opada z wysokiego punktu poprzedniego schroniska w kierunku dzikiej doliny poniżej Paglia Orba (2 525 m) i Capu Tafunatu (2 335 m). Trasa zaczyna się od wspaniałych widoków na klify i grzbiety, a następnie schodzi do wąskiej doliny rzeki, gdzie czyste baseny pośród gładkich granitowych płyt zachęcają do przerwy. Ostatnie podejście prowadzi do cichej bocznej doliny, gdzie znajduje się kolejne schronisko otoczone stromymi granitowymi ścianami.

Ze schroniska ścieżka prowadzi w dół w kierunku Przełęczy Foggiale (1 962 m), która oferuje jeden z najbardziej ikonicznych widoków na GR20. Następnie strome, kręte zejście prowadzi do Doliny Golo, przecinając kamieniste stoki z nieustannymi widokami na masyw Paglia Orba. W miarę jak schodzisz, teren staje się łagodniejszy, a szlak podąża korytem rzeki. Tutaj przekroczysz bystrza po gładkich płytach skalnych, z dala od wodospadów i naturalnych miejsc do kąpieli położonych wśród sosen i głazów. W ciepłą pogodę możesz być skuszony, aby zatrzymać się i zanurzyć stopy w czystej wodzie.

Trasa kontynuuje przez rzadki las i trawiaste obszary, mijając małe łąki, gdzie często pasą się konie i krowy. Po drodze napotkasz także Bergerie de Ballone, wygodną chatę pasterską. Trasa następnie skręca w dolinę dopływową, gdzie napotkasz bardziej stromy, skalisty szlak na ostatnie krótkie podejście wzdłuż strumyka. Schronisko nagle pojawia się na trawiastej tarasie otoczonej klifami i rozproszonymi sosnami. Po przybyciu możesz cieszyć się dźwiękiem wody poniżej i widokami na strome otaczające ściany doliny, gdy wieczorne światło zanika.

Z kamiennej miski otaczającej Tighjettu przechodzisz bezpośrednio na długie podejście w kierunku linii horyzontu pod Monte Cinto (2 706 m). Tutaj przekraczasz płyty i złamane grzbiety, ciesząc się widokami na wnętrze Korsyki. Po osiągnięciu Pointe des Éboulis (2 607 m), najwyższego przełęczy na całej trasie GR20, krajobraz zmienia się, gdy stromo schodzisz po rumowisku obok odosobnionych alpejskich jezior w kierunku zalesionej doliny Haut Asco.

Od schroniska ścieżka podąża za strumieniem Crucetta, wspinając się równomiernie po granitowych stopniach i krótkich odcinkach wspinaczki w kierunku Monte Cinto. Z jednej strony otwierają się widoki na Capu Rossu (2 498 m) i Capu Larghia (2 475 m), podczas gdy dzika dolina Crucetta leży poniżej. Dalej szlak skręca w kierunku Bocca Crucetta (2 452 m), wyniosłego punktu widokowego z widokiem na ciemną cyrkulę Lac du Cinto, grzbiet w pobliżu Capu Falu (2 540 m). Następnie kontynuujesz po niestabilnym rumowisku do Pointe des Éboulis, gdzie możesz podziwiać widoki na morze.

Zejście zaczyna się stromo, wijąc się w dół przez żleby i półki do Lac d'Argento. Później ścieżka łagodnieje, zygzakując w dół do Lac de Capitellu. Tutaj przekraczasz drewniany mostek nad strumieniem Tighiettu, który prowadzi do dna doliny Asco, gdzie woda przepływa po jasnych płytach i małych wodospadach. Ostatni odcinek przebiega przez otwarty las sosnowy i trasy narciarskie przed dotarciem do schroniska.

Rozpoczynając od stacji narciarskiej Asco, ta trasa może wydawać się krótka, ale jest intensywna. Wychodzisz z lasu sosnowego i wchodzisz do skalistej, wysokiej doliny pod szczytem Muvrella (2 148 m). Wkrótce znajdziesz ustronne górskie jezioro, zanim przekroczysz szeroką przełęcz. Stąd trasa schodzi przez długi czas, podążając płytami i półkami wzdłuż przejrzystego strumienia, aż dotrzesz do strumienia Spassimata. Schronisko Refuge de Carozzu jest ukryte wśród sosen na balkonie nad doliną.

Ze schroniska podążaj kamienistą ścieżką i wkrótce opuść drzewa, aby wejść w wymagający obszar surowego granitu w kierunku przełęczy Bocca di Stagnu (2 010 m), która góruje nad doliną Asco. Szlak prowadzi przez stopniowane głazy i czasami łatwe płyty w kierunku przełęczy Muvrella (1 990 m), która znajduje się pod szczytem Muvrella. Ścieżka prowadzi następnie do ustronnego jeziora Lac de la Muvrella, schowanego w kotle poniżej szczytu.

Za jeziorem trasa schodzi na wietrzną przełęcz, gdzie po raz pierwszy zobaczysz dolinę Lamitu i głębokie doliny na północy. Zjazd kontynuuje się przez wypolerowane płyty, chronione łańcuchami, które prowadzą do Spasimata. Tutaj przeskakujesz nad basenami, podążasz półkami nad rzeką i przechodzisz przez słynny wiszący mostek, który znajduje się tuż nad małym wodospadem. Idealne miejsce na zdjęcie!

Za mostkiem ścieżka wije się przez sosny i głazy, z dźwiękiem wody nigdy nie oddalającym się daleko. Ostatni odcinek przez las prowadzi do polany Carozzu, gdzie tarasy schroniska wychodzą na klify i wijącą się dolinę poniżej.

Opuszczając obszar pokryty sosnami wokół schroniska, trasa prowadzi prosto w kierunku wyżej położonych terenów. Stałe podejście zaprowadzi Cię na skalny balkon nad doliną, skąd można podziwiać wczesne widoki odległych grzbietów, a przy pogodnych dniach, także morza. Na Bocca Avartoli krajobraz otwiera się, ukazując dziką mieszankę nagich szczytów, głębokich wąwozów i płyt szarego granitu. Poza główną granią teren stopniowo staje się łagodniejszy, gdy schodzisz i ścieżka kieruje się w stronę następnej chaty.

Stamtąd podążasz kamienistą ścieżką wzdłuż górskiego strumienia, wijąc się między sosnami i głazami. Szlak następnie staje się bardziej stromy, tworząc ciasne zygzaki, gdy szybko wspina się po szorstkich granitowych stopniach do Bocca di L'Innominata (1 865 m). Później dotrzesz do Bocca Avartoli (1 898 m), gdzie znajdują się liczne przejścia wspinaczkowe aż do przełęczy Col d'Avartoli (1 898 m). Stamtąd przemierzasz w stronę Bocca Piccaia (1 920 m), ciesząc się widokiem trybunowym na Parc Naturel Régional de Corse. Źródła i stare kamienne ruiny dają okazję do przerwy, zanim trasa zacznie długie zejście, z horyzontem rozszerzającym się w kierunku zachodniego wybrzeża.

Zejście przeplata się między skalnymi półkami a łagodniejszymi leśnymi ścieżkami, z krótkimi odcinkami, gdzie przydatne jest użycie rąk. Gdy schodzisz, powracają sosny i makia. Ostatnie falujące przejście przez trawiasty grzbiet zaprowadzi Cię prosto do schroniska, położonego wśród poskręcanych sosen. Czas na zasłużony odpoczynek!

Ten etap zabiera Cię z wysokich granitowych wzniesień w ciepłe podnóża regionu Balagne. Stopniowo, zalesione grzbiety i skaliste występy ustępują miejsca makii i starożytnym tarasom, a na horyzoncie pojawia się Morze Śródziemne. W miarę upływu dnia widoki rozszerzają się, obejmując Monte Grosso i zatokę w pobliżu Calvi, zanim ścieżka w końcu opada w stronę dachów z dachówek i dzwonnic Calenzany.

Od schroniska szlak przecina wymagające, usiane sosnami skaliste zbocza, zanim rozpocznie długie zejście wzdłuż kamienistego grzbietu. Mijając przełęcze Bocca à U Bassiguellu (1 486 m) i Bocca à U Saltu (1 220 m), kontynuuje wzdłuż balkonów i żlebów, oferując rozległe widoki na głębokie doliny i odległe wybrzeże. Niżej ścieżka wije się wśród krzewów, starych kamiennych murów i opuszczonych pól. Przekracza małe strumienie i mija przydrożne krzyże, gdy krajobraz staje się bardziej uprawny i łagodny.

Zbliżając się do dna doliny, trasa łączy się z szerszymi ścieżkami i wchodzi na obrzeża Calenzany. Wąskie uliczki prowadzą obok kaplic i zacienionych placów do centrum wioski, gdzie pod platanami znajdziesz fontanny i kawiarnie. Tutaj możesz zdjąć plecak i uczcić zakończenie etapu z napojem na tarasie z widokiem na wzgórza Balagne.