Szlak Lanzarote (GR131)

Za sobą zostawiasz Montaña Blanca, a szlak stopniowo opada. Omijając południowe zbocza Montaña Guatisea, schodzisz na otwarte równiny w pobliżu San Bartolomé. To rolnicze serce wyspy — wiatraki na horyzoncie, suche pola i krajobraz ukształtowany przez lawę i słońce.

Za San Bartolomé cisza narasta. Trasa wiedzie cichymi ścieżkami i starymi, gruntowymi drogami przez szeroki, otwarty teren. Czasami mijasz ruiny na polach lawy — przypomnienia o czasach, gdy ludzie próbowali uprawiać tą oporną ziemię. To długi odcinek samotności i spokoju.

Gdy zbliżasz się do Teguise, szlak ponownie łagodnie się wznosi. Wkrótce przed tobą pojawia się dawna stolica Lanzarote — bielone budynki, zabytkowy kościół i Castillo de Santa Bárbara czuwające z góry. Kolejny etap za tobą, a za tobą prawdziwy przekrój przez wyspę.

Opuszczasz historyczne ulice Teguise i kierujesz się prosto w góry. Wspinaczka zaczyna się niemal od razu, gdy szlak GR131 początkowo łagodnie się wznosi, a następnie stale prowadzi w kierunku grzbietu wyspy. Z każdym krokiem widoki się poszerzają — przez serce Lanzarote aż po Ocean Atlantycki.

W pobliżu szczytu Peñas del Chache, najwyższego punktu na wyspie, szlak się wypłaszcza. Ta wędrówka grzbietem jest jednym z najważniejszych punktów całego szlaku GR131: rozległe niebo, wulkaniczne doliny i widoki rozciągające się przez klify Famara aż do La Graciosa w pogodny dzień. To Lanzarote w epickim wydaniu.

Zejście do Haría jest dramatycznym doświadczeniem. Seria szerokich zakrętów prowadzi cię w dół do Doliny Tysiąca Palm, gdzie bujna zieleń ostro kontrastuje z suchymi stokami powyżej. Gdy docierasz do wioski Haría, białe domy wyłaniają się spośród drzew — oaza na zakończenie dnia.

Opuszczasz Haría, gdzie palmy kołyszą się między bielonymi domami. Szlak szybko wspina się poza wioskę i prowadzi cię na ścieżki lawowe kierujące się na północ. Cisza jest uderzająca — tylko twoje kroki i miękki chrzęst wulkanicznego żwiru pod twoimi butami.

Krajobraz otwiera się, gdy idziesz wzdłuż zboczy imponującego Monte Corona. To jest Lanzarote w swojej najczystszej formie: czarne pola lawowe, surowe wzgórza i od czasu do czasu kaktus niewzruszony suchością. Miniesz stare kratery i spojrzysz na rozległą, otwartą północ wyspy. Czujesz się jakbyś chodził po księżycu, z widokiem na Atlantyk na horyzoncie.

Zejście do Órzoli jest łagodne. Zapach morza wita cię, gdy ocean zbliża się z każdym krokiem. Gdy już dotrzesz do małej wioski rybackiej, twoja wędrówka dobiega końca. GR131 kończy się tutaj, ale twoja podróż nie — z Órzoli wrócisz do Arrecife. Czas na zimny napój i głęboki oddech. Udało ci się.