Pełna wersja GR20 (z południa na północ)

Ten etap rozpoczyna się na otwartych pastwiskach wokół Matalza, wspinając się z powrotem w wyższe granitowe wzgórza masywu Monte Incudine. Po łatwym początku przez płaskowyż, trasa przechodzi przez strumienie i stawy, a także rozproszone pasterskie chaty, zanim stanie się bardziej stroma w kierunku grzbietu. Dzień kończy się w spektakularnie położonym Refuge d'Usciolu, który oferuje rozległe widoki na góry i południowo-wschodni krajobraz Tyrrenu poniżej.

Stąd ścieżka prowadzi na północ przez trawiasty teren usiany skałami i pasącymi się zwierzętami, wkrótce łącząc się z wyraźniejszą ścieżką wzdłuż A Basseta. Po przekroczeniu małych strumieni i mijaniu kąpielisk, rozpoczyna się prawdziwa wspinaczka wąską, skalistą ścieżką, wznosząca się przez niskie sosny i wrzosowiska. Trasa kontynuuje wspinaczkę w kierunku Przełęczy Agnone (1,620 m), mijając Punta Scadatta (1,834 m) i Punta d'Usciolu (1,815 m) wzdłuż falującego grzbietu. W oddali widać Monte Formica (1,981 m) i postrzępione grzbiety nad Zicavo.

Gdy grzbiet się zwęża, krótkie skaliste odcinki i łatwe wspinaczki prowadzą między zwietrzałymi granitowymi wieżami wzdłuż słynnego Arête de la Monda. Ostatnie przejście wzdłuż grzbietu odsłania kamienne budynki schroniska, przyczepione do horyzontu. Po przyjeździe można cieszyć się otwartymi widokami we wszystkich kierunkach z tarasu, zanim się osiedli i podejmie kolejny wymagający etap na dużej wysokości.

Wyzwanie na wysokim poziomie kontynuuje się, gdy trasa podąża granitowym grzbietem od Usciolu do przestronnych pastwisk wokół Prati. Przez większość dnia trasa pozostaje blisko grani, obejmując powtarzające się wspinaczki i zejścia między skalistymi szczytami a trawiastymi siodłami. Widoki rozciągają się nad zalesionymi dolinami oraz w kierunku odległego morza, a ścieżka ostatecznie dociera do otwartych stoków, gdzie samotnie stoi schronisko powyżej linii drzew.

Stąd kamienista ścieżka kieruje się na północ wzdłuż wąskiego grzbietu, wijąc się między zwietrzałymi blokami i krótkimi wspinaczkami, oferując widoki 360°. Trasa falująco mija skaliste wzgórza i małe przełęcze, oferując szerokie panoramy w kierunku Monte Furmicula (1 981 m). Po Punta Bianca (1 954 m) trasa schodzi przez wymagający odcinek zygzakowaty do terenów pastwiskowych w pobliżu przełęczy Bocca di Laparo (1 520 m). Następnie znów wznosi się przez rozproszone sosny i stare bergeries, aby dotrzeć do szerokiego grzbietu prowadzącego w kierunku wyżyn Punta di Campitellu (1 937 m) i Punta della Cappella (2 041 m).

Gdy teren staje się łagodniejszy, ścieżka przecina otwarte łąki i niskie krzewy, oferując pełne widoki na wschodnią równinę. Ostatni łatwy odcinek w dół prowadzi do niskich kamiennych budynków Refuge de Prati. Położone na wietrznej stronie wzgórza, otoczone jest pasącymi się zwierzętami. Po przybyciu można cieszyć się zasłużoną przerwą na tarasie.

Ta trasa rozpoczyna się na przewiewnym grzbiecie wokół schroniska i prowadzi w kierunku płaskowyżu narciarskiego Capannelle. Najpierw będziesz schodzić przez długi czas z otwartych, trawiastych stoków w zalesione doliny. Następnie czeka Cię łagodniejsza środkowa część wzdłuż ścieżek i dróg, przecinając wiele strumieni. Na koniec, wspinaczka zabierze Cię z powrotem do wyżynnego terenu, kończąc wśród wyciągów narciarskich, pastwisk i szałasów pasterskich pod szeroką kopułą Monte Renoso.

Od schroniska ścieżka krótko podąża za grzbietem, zanim zacznie systematycznie opadać z przełęczy Bocca d’Oru (1,840 m), oferując rozległe widoki na dolinę Fiumorbo i odległą równinę wschodnią. Zstąpienie kontynuuje się na kamienistych ścieżkach przez lasy sosnowe i bukowe, przecinając małe strumienie i mijając szałasy pasterskie w pobliżu Relais San Petru di Verde, które jest przyjemnym miejscem na przerwę przed kontynuowaniem wędrówki. Łatwe ścieżki prowadzą następnie przez falujący Las Marmano, gdzie okazjonalne polany odsłaniają otaczające grzbiety i łąki.

Po przekroczeniu strumienia Ruisseau de Casso, trasa skręca pod górę i wspina się wzdłuż małych zalesionych ścieżek. Nachylenie łagodnieje, gdy docierasz do otwartego płaskowyżu wokół Capannelle, gdzie można podziwiać widoki Punta dell'Oriente (2,112 m) i otaczających szczytów. Ostateczne krótkie podejście doprowadzi Cię do Twojego schroniska, gdzie znajdziesz się w spokojnej górskiej scenerii.

Ten etap przejściowy zaczyna się na otwartym płaskowyżu narciarskim Capanelle i stopniowo opada przez lasy bukowe wokół Vizzavona. Po dotarciu do panoramicznej przełęczy, trasa przecina wysokie pastwiska i skalisty teren, oferując oszałamiające widoki na centralny grzbiet Korsyki. Później teren łagodnieje i ścieżka opada w głąb gęstego lasu wzdłuż strumieni, aż w końcu dociera do słynnej górskiej wioski położonej w głównym korytarzu wyspy.

Wyraźna ścieżka prowadzi cię łagodnie przez trawiaste stoki i skalisty teren, mijając krzewy i niskie sosny, do Bocca Palmente, przełęczy górskiej na wysokości 1 640 metrów, najwyższego punktu dnia. Przed tobą rozciąga się zalesiona dolina Vecchio. Szlak następnie zaczyna równomiernie opadać przez kamienisty teren i pastwiska, mijając stare szałasy pasterskie i punkty widokowe z widokiem na zalesione doliny poniżej. Dalej trasa wchodzi w gęstszy las, podążając krętymi leśnymi ścieżkami obok górskich źródeł.

Gdy nachylenie się zmniejsza, a szlak się poszerza, miniesz pierwsze oznaki cywilizacji. Dźwięki kolei i drogi stają się coraz głośniejsze, gdy ścieżka prowadzi przez lasy wysokich buków i kasztanowców. W końcu wyjdziesz w pobliżu stacji Vizzavona. Odpocznij, zanim kontynuujesz północną część podróży.

Spacer rozpoczyna się w lasach wokół Vizzavony, wspinając się w kierunku granitowych grani poniżej Monte d’Oro. Po łatwym początku wzdłuż rzeki, ścieżka staje się bardziej stroma, mijając wodospady i stare chaty pasterskie w drodze na wysoki grzbiet oferujący rozległe widoki na centralną Korsykę. Dzień kończy się w Refuge de l'Onda, malowniczej kamiennej chacie położonej w dolinie otoczonej pastwiskami i skalistymi szczytami.

Stamtąd szlak wchodzi w gęsty las bukowy i sosnowy, podążając wyraźną ścieżką w górę doliny L'Agnone. Mija Cascades des Anglais, gdzie woda spada po gładkich płytach, tworząc zachęcające baseny. Za wodospadami wspinaczka staje się bardziej wymagająca i intensywna. Wznosi się przez zakosy przez Pointe Muratello (2 138 m) na bardziej skalisty stok górski, oferując coraz bardziej imponujące widoki na Monte d’Oro (2 389 m).

Trasa następnie opuszcza grzbiet, przecinając szeroką, trawiastą kotlinę, zanim zejdzie przez skaliste tereny. Refuge de l’Onda pojawia się na wzgórzu, otoczona kamiennymi murami, pasącymi się zwierzętami i otaczającymi szczytami górskimi. Po przybyciu można zrelaksować się na tarasie i cieszyć się wieczornym światłem znikającym z grani.

Ten etap łączy pasterską dolinę otaczającą Refuge de l’Onda z wysokim cyrkiem Petra Piana. Rozpoczyna się zejściem przez sosnowy las i granitowe płyty, prowadząc do odosobnionej Doliny Manganellu, gdzie rzeka wyrzeźbiła przejrzyste baseny i wodospady. Następnie następuje długie podejście wzdłuż rzeki w górę do coraz bardziej alpejskiego terenu, kończące się przy małym kamiennym schronisku osadzonym u stóp imponujących szczytów, takich jak Monte Rotondo (2 622 m).

Od schroniska ścieżka opada kamienistym szlakiem, mijając tarasy i owczarnie, szybko wchodząc do lasu, gdzie spotyka rzekę Manganellu. Po przejściu mostu w pobliżu Bergerie de Tolla, trasa skręca w górę rzeki i na przemian prowadzi przez zacienione lasy i otwarte płyty przy rzece. Wodospady i naturalne baseny to doskonała okazja na krótki odpoczynek!

Wyżej drzewa stają się rzadsze, a wspinaczka staje się bardziej stroma, wijąc się przez pola głazów i niskie sosny. Widoki otwierają się, gdy wspinasz się wyżej, odsłaniając otaczające grzbiety i turkusowe baseny daleko poniżej. Ostateczny wysiłek po szorstkich granitowych stopniach prowadzi do wiszącej doliny, gdzie na trawiastym tarasie znajduje się Refuge de Petra Piana. Ciesz się pobytem w tym dramatycznym górskim otoczeniu.

To jeden z najbardziej spektakularnych dni w wysokich górach, prowadzący z skalistego cyrku Petra Piana do otwartej kotliny Manganu. Po równomiernym wspinaniu się na panoramiczny grzbiet, ścieżka biegnie nad Doliną Restonica, oferując rozległe widoki na Monte Rotondo po prawej stronie i lodowcowe jeziora poniżej. Długie zejście przez pola głazów i łagodne tereny podmokłe prowadzi na trawiasty płaskowyż, gdzie znajduje się kolejna schronisko.

Stamtąd wymagający szlak wznosi się przez połamany granit do Bocca Muzzella (2 210 m), głównego podejścia dnia, które oferuje wspaniałe widoki. Trasa prowadzi następnie wzdłuż przewiewnego grzbietu w kierunku Brèche de Capitello, falując między przełęczami, takimi jak Col de Rinoso (2 170 m), i skalistymi wzniesieniami nad Lacs de Rinoso, Capitello i Melo. To jeden z najbardziej imponujących odcinków GR 20! Krótkie, czasami strome odcinki po płytach i rumowiskach przeplatają się z łatwiejszymi przejściami przez fragmenty traw i małe stawy, gdy kierujesz się na zachód w stronę kotliny Manganu.

Ostatecznie ścieżka schodzi bardziej zdecydowanie, opuszczając grzbiet i opadając do szerokiego zagłębienia wypełnionego trawą, strumieniami i torfowiskami. Słabe ślady prowadzą następnie przez mokry teren do bardziej suchych pastwisk usianych granitowymi głazami. Schronisko Refuge de Manganu znajduje się na małym wzgórzu nad płaskowyżem. Otoczone pasącymi się zwierzętami i odległymi szczytami, jest to idealne miejsce dla tych, którzy szukają spokojnej nocy w sercu gór.

To długie przejście górskie łączy Manganu z dramatycznym cyrkiem położonym u podnóża szczytów Paglia Orba (2525 metrów) i Capu Tafunatu (2335 metrów). Łagodne stoki, rozległe płaskowyże i doliny rzeczne przeplatają się z ostrzejszymi podejściami, zapewniając stałą różnorodność terenu. Najważniejsze punkty to tereny podmokłe wokół jeziora Lac de Nino oraz rzeźbione baseny górnej części rzeki Golo. Dzień kończy się w spektakularnie położonym schronisku na skalnym wzniesieniu nad doliną.

Stąd ścieżka stopniowo wspina się przez otwarty teren, aby dotrzeć do Bocca a Reta (1883 m), przechodząc przez Pianu di Campotile, które jest wypełnione starymi bergériami, miejscami do kąpieli i odpoczynku oraz szeroką kotliną Lac de Nino, gdzie konie i krowy pasą się wśród torfowisk i czystych strumieni. Zstępujący trawers prowadzi następnie przez pozzines do rozproszonego lasu. Ostatecznie ścieżka łączy się z wyraźniejszym szlakiem, który opada przez sosny przez Przełęcz Saint-Pierre (1450 m) w kierunku drogi na Castelo di Vergio.

Po tym trasa przechodzi przez zalesiony obszar, zanim wzniesie się doliną na skalistym szlaku wzdłuż rzeki Golu, mijając wodospady i wygładzone baseny skalne. Spójrz od czasu do czasu w górę, aby uchwycić spojrzenie na niebieskie morze na horyzoncie! Wyżej dolina się zwęża, a wspinaczka staje się bardziej stroma na zygzakach przez głazy i krótkie skalne stopnie, z coraz szerszymi widokami z powrotem na centralny grzbiet Korsyki.

Ostatni odcinek przecina kamienisty stok, aby dotrzeć do Refuge de Ciottulu di i Mori, usytuowanego wysoko nad rzeką z klifami i grzbietami wokół. Znajdziesz tu prostą jadalnię, wodę i dormitoria, a także niezapomniane widoki zachodu słońca na otaczające szczyty.

Ten krótszy etap schodzi z wysokiego punktu poprzedniego schroniska w kierunku dzikiej doliny poniżej Paglia Orba (2525 m). Trasa rozpoczyna się wspaniałymi widokami z balkonów na klify i grzbiety, a następnie opada do wąskiej doliny rzeki, gdzie przejrzyste baseny i gładkie płyty zachęcają do pauzy. Ostateczne, bardziej łagodne podejście prowadzi do cichej bocznej doliny, gdzie stoi kolejne schronisko otoczone stromymi granitowymi ścianami.

Ze schroniska ścieżka łagodnie prowadzi w dół w kierunku Przełęczy Foggiale, a następnie staje się bardziej stroma na zakosach przez kamieniste stoki z ciągłymi widokami na masyw Paglia Orba. W miarę tracenia wysokości teren staje się łagodniejszy, a szlak podąża wzdłuż koryta rzeki, przecinając gładki granit i mijając kilka miejsc do pływania oraz małe wodospady położone wśród sosen i głazów.

Po opuszczeniu najniższych basenów trasa skręca w boczną dolinę i wspina się stale wzdłuż strumienia na bardziej skalistej ścieżce. Budynki schroniska pojawiają się nagle na trawiastej tarasie otoczonej klifami i rozproszonymi sosnami. Tutaj można uzupełnić wodę, cieszyć się ciepłym posiłkiem na tarasie i zamieszkać w prostych dormitoriach, podczas gdy wieczorne światło zanika na otaczających szczytach.

Ten wymagający alpejski etap łączy wąską dolinę wokół Schroniska Tighjettu z basenem stacji narciarskiej Asco Stagnu. Długi wspinaczka przez pola głazów prowadzi na wysokie ramię pod Monte Cinto (2706 m), najwyższym szczytem na wyspie. Z tego skalistego świata piargów i klifów strome zejście prowadzi z powrotem w kierunku traw, sosen i końca drogi, gdzie schronisko znajduje się u podstawy otaczających granitowych ścian.

Od schroniska ścieżka stromo wspina się nad rzekę, wkrótce opuszczając rozproszone drzewa na rzecz szorstkich granitowych płyt i rozbitego piargu. Ślady oznaczone kopczykami prowadzą obok małych jeziorek i ciemnych wód Lac de Cinto, zanim trasa podejmie główne podejście do Pointe des Eboulis (około 2600 m). Stąd widoki rozciągają się na poszarpane grzbiety i głębokie doliny, z Monte Cinto górującym bezpośrednio powyżej.

Zejście w kierunku Asco Stagnu jest długie i techniczne, prowadząc przez luźne żlebki i skalne półki, zanim złagodnieje na bardziej stabilnym terenie. Niżej szlak przecina płyty i rozproszone sosny, w końcu łącząc się z bardziej wyraźną ścieżką, która prowadzi do basenu narciarskiego. Schronisko d'Asco Stagnu stoi obok drogi i budynków narciarskich, oferując ciepłe posiłki, ruchliwy taras i noclegi w dormitorium po poważnym dniu górskim.

Dzień łączy stację narciarską Haut Asco z zawieszoną doliną Carozzu, łącząc strome podejście do wysokiej przełęczy z długim zejściem przez skaliste krajobrazy. Powyżej drzew roztaczają się szerokie widoki na pasmo Monte Cinto i sąsiednie szczyty. Później trasa wchodzi w wąski wąwóz Spasimata, gdzie wypolerowane płyty, wodospady i przejrzyste baseny prowadzą w stronę schroniska ukrytego w lesie poniżej.

Od budynków na końcu drogi kamienista ścieżka wspina się bezpośrednio do cyrku, wijąc się między sosnami i głazami. Podejście kontynuuje się przez surowy granit i oznakowane stosami kamieni płyty w kierunku Przełęczy Murvella, głównego podejścia tego etapu, z widokami otwierającymi się na dolinę Asco i w stronę Capu Larghia oraz pobliskich szczytów. Po przekroczeniu przełęczy szlak przechodzi przez wysoką półkę, zanim bardziej stromo opadnie do doliny Lamucci, gdzie pojawiają się pierwsze strumienie i baseny.

Niżej trasa podąża wzdłuż strumienia Spasimata, przekraczając gładkie skały i słynny zawieszony mostek nad głębokim basenem. Ostatnie zejście przez mieszany las i małe mostki prowadzi do osłoniętej miski z sosnami i granitowymi płytami. Refuge de Carozzu stoi na skalistej tarasie nad wodą, oferując ruchliwą tarasę, gorące posiłki i kompaktowe dormitoria otoczone stromymi ścianami i spadającymi kaskadami.

Ten etap wysokogórski łączy dwa dramatyczne korsykańskie schroniska, wznosząc się od granitowych płyt i basenów wokół Carozzu do powietrznego punktu Ortu di u Piobbu. Większość trasy biegnie po lub w pobliżu grzbietu, oferując rozległe widoki na las Bonifatu i, w pogodne dni, odległe wybrzeże. Skaliste grzbiety, wąskie przełęcze i rozproszone sosny tworzą klasyczną atmosferę GR20 przez cały dzień.

Ze schroniska szlak stromo wspina się przez las i przez głazy, wkrótce osiągając otwarte stoki z widokiem wstecz na wąwóz Spasimata. Skalista ścieżka prowadzi dalej w kierunku Bocca di a Muvrella, poniżej szczytu Muvrella (2148 m), zanim zacznie falować wzdłuż grzbietu obok iglic i małych przełęczy. Okazjonalne trawiaste tarasy oferują krótkie chwile wytchnienia między odcinkami pokruszonego granitu i prostymi wspinaczkami.

Później trasa zaczyna schodzić przez mieszankę płyt i karłowatych sosn, przemierzając w kierunku ramienia wysoko nad doliną Bonifatu. Refuge d’Ortu di u Piobbu pojawia się na wzniesieniu z rozległymi widokami na otaczające szczyty i morze poza nimi. Po przybyciu można uzupełnić wodę, cieszyć się gorącym posiłkiem na tarasie i osiedlić się w dormitoriach lub na platformach namiotowych, podczas gdy zachód słońca barwi ząbkowany horyzont.

Ostatni etap opuszcza wysokie granitowe półki i schodzi stopniowo do ciepłych przedgórzy Balagne. Zalesione grzbiety i skaliste ostrogi stopniowo ustępują miejsca makii i starym tarasom, podczas gdy na horyzoncie pojawia się Morze Śródziemne. Przez cały dzień widoki rozszerzają się w kierunku Monte Grosso i zatoki w pobliżu Calvi, zanim ścieżka ostatecznie opada w dachówki i wieże dzwonnic Calenzany.

Od schroniska szlak przebiega przez skaliste zbocza usiane sosnami, a następnie zaczyna długie zejście na kamienistym grzbiecie. Przejeżdża w pobliżu Bocca u Saltu i kontynuuje wzdłuż balkonów i jarów z szerokimi widokami na głębokie doliny i odległą linię brzegową. Niżej ścieżka wije się między krzewami, starymi kamiennymi murami i opuszczonymi polami, przecinając małe strumienie i mijając przydrożne krzyże, gdy krajobraz staje się bardziej uprawiany i łagodniejszy.

Zbliżając się do dna doliny, trasa łączy się z szerszymi ścieżkami i wchodzi na obrzeża Calenzany pomiędzy ogrodami i winnicami. Wąskie uliczki prowadzą obok kaplic i zacienionych placów do centrum wsi, z fontannami i kawiarniami pod platanami. Tutaj można zrzucić plecak, zameldować się w pensjonacie lub gîte i uczcić koniec trasy posiłkiem na tarasie z widokiem na wzgórza Balagne.