Kleinwalsertal

Wędrówka od chaty do chaty to nie jest jednodniowy spacer, na który decydujesz się rano i kończysz z pizzą w dolinie. To kilka dni spędzonych w górach, rozpoczynających się porankiem w rześkim powietrzu, wspinaczką i zejściem, zawsze z celem dotarcia do kolejnej chaty. Te chaty mają różne kształty i rozmiary, ale wszystkie mają jedną wspólną cechę: znajdują się w wyjątkowych miejscach i oferują wędrowcom miejsce do odpoczynku. W Alpach, Dolomitach i Pirenejach wiele z nich jest prowadzonych przez kluby alpejskie, takie jak DAV, ÖAV, CAF, CAI czy SAC, każdy z długą historią. Szybko wpadniesz w górski rytm. Wczesne rozpoczęcia, równomierny wysiłek i upewnienie się, że dotrzesz do chaty przed dzwonkiem na kolację — zazwyczaj o 18:00. Buty zostawiamy przy drzwiach, posiłek z nieznajomymi, którzy szybko stają się przyjaciółmi, i łóżko w prostym, ale ciepłym pokoju. Udogodnienia są podstawowe, gotówka jest najważniejsza, a gorące prysznice to bonus. Wiedząc to przed wyjazdem, możesz zrelaksować się w trakcie dni, podziwiać widoki i cieszyć się małymi momentami, które sprawiają, że wędrówka od chaty do chaty jest niezapomniana.

Nie nabierasz kondycji na szlaku. Wykorzystujesz kondycję, którą już masz, wydając ją na wspinaczki, zejścia i długie dni, jeden po drugim. Jeśli zabraknie ci sił w połowie drogi, nie ma szybkiego doładowania ani skrótu do schroniska. Widziałem ludzi wyruszających z podekscytowaniem w oczach i plecakiem pełnym nowego sprzętu, tylko po to, by obserwować, jak to podekscytowanie gaśnie drugiego popołudnia, kiedy każdy krok staje się ciężką pracą. To nie góry są nieprzyjazne. To po prostu ich nogi, płuca i głowa nie były gotowe na to, czego od nich oczekiwali. Bezpieczne wędrówki zaczynają się na długo przed związaniem butów. Szlak to tylko test. Prawdziwa praca odbywa się tygodnie lub miesiące wcześniej, w małych, stałych wysiłkach, które budują wytrzymałość, siłę i technikę, której będziesz potrzebować. Jeśli dobrze przygotujesz się do wędrówki od schroniska do schroniska, dajesz sobie więcej niż tylko lepszą szansę na jej ukończenie. Dajesz sobie wolność, by spojrzeć w górę, podziwiać widok i cieszyć się miejscem, w którym jesteś, zamiast odliczać kilometry do końca.

Możesz mieć najlepsze buty, najlżejszy plecak i zarezerwowaną chatkę z najbardziej oszałamiającym widokiem w Alpach, a mimo to góry mogą ci przypomnieć w ciągu dziesięciu minut, kto tu rządzi. Zdarzyło mi się być złapanym przez letni grad, który czułem jakby toczyły się marmurki, obserwowałem burzę przetaczającą się przez grzbiet, który przekroczyłem godzinę wcześniej, i szedłem przez mgłę tak gęstą, że ledwo widziałem własne ręce. Kiedy jesteś na wędrówce od chatki do chatki, pogoda nie jest tylko częścią krajobrazu, ale także częścią gry. Większość dni to twój towarzysz. Słońce oświetla doliny, a powiew wiatru chłodzi cię podczas wspinaczki. Ale kiedy się zmienia, decyduje, jak daleko idziesz, jak szybko się poruszasz, a nawet gdzie śpisz. To nie jest o odstraszaniu cię. Chodzi o szacunek. Szacunek dla gór, dla znaków, które ci dają, i dla własnych ograniczeń. Jeśli dobrze podejdziesz do kwestii pogody, dajesz sobie najlepszą szansę na dotarcie do następnej chatki tylko z wspaniałymi opowieściami i może spaloną od słońca twarzą.