Szlak Skye: Wędrówka po Dzikim Zachodzie Szkocji

Jeśli wędrówki przez nietknięte krajobrazy są Twoją pasją, czytaj dalej! Zachodnie wybrzeże Szkocji jest uważane za jeden z najbardziej dzikich regionów w Wielkiej Brytanii. Krajobraz to mieszanka nagich skał, wszelkich odcieni zieleni, jakie można sobie wyobrazić, oraz mnóstwa wody w postaci jezior (w szkockim nazywanych lochs), wodospadów i oceanu. Wyspa Skye to kwintesencja tych wszystkich cech. Najlepszym sposobem na zanurzenie się w krajobrazie Skye jest wędrówka Szlakiem Skye.

Szlak Skye to długodystansowa trasa wędrówkowa o długości 128 km, która przebiega przez wyspę. To porywające doświadczenie z wieloma atrakcjami po drodze. Każdego dnia krajobraz jest inny, od uroczych małych osad, przez imponujące grzbiety górskie, marzycielskie pejzaże morskie, po zielone, faliste wzgórza. Szlak Skye nie jest celowo rozwinięty jako trasa piesza. Ścieżki mogą być trudne, więc nie oczekuj żadnych oznaczeń. Niektóre etapy są dość długie, ponieważ nie ma żadnej zabudowy po drodze. Dodaj do tego nieprzewidywalną pogodę, a masz prawdziwą szkocką przygodę. Aby zrekompensować trudności tej wędrówki, zatrzymujesz się w urokliwych wioskach, gdzie dobry pub nigdy nie jest daleko. Przyłącz się do nas na wędrówkę Szlakiem Skye!

Isle of Skye to wyspa na zachodzie Szkocji, która jest częścią Zjednoczonego Królestwa. Znajduje się dość daleko na północy i jest bardziej odosobniona, niż wielu ludzi mogłoby przypuszczać. Największe porty lotnicze to Edynburg i Glasgow, które są oddalone o ponad 300 km. Wyspa jest połączona z lądem mostem w Kyle of Lochalsh, który jest również końcowym punktem linii kolejowej. Później w tym blogu więcej o tym, jak dostać się na Isle of Skye.

Na zachodniej stronie Skye znajduje się jedna z najbardziej odosobnionych grup wysp w Wielkiej Brytanii, Zewnętrzne Hebrydy. Dalej na zachód, kolejnym przystankiem przez Ocean Atlantycki jest Ameryka Północna. Ląd naprzeciwko Skye jest słabo zaludniony, z małymi wioskami rozsianymi po jałowym terenie. Najbliższym miastem jest Inverness, po drugiej stronie Szkocji na wschodnim wybrzeżu. Patrząc na fascynujący kształt zachodniego wybrzeża Szkocji, łatwo zrozumieć, dlaczego dotarcie gdziekolwiek zajmuje tyle czasu. Morskie zatoki głęboko wcinają się w ląd, zmuszając infrastrukturę do znacznych objazdów. Drogi w tej części Wielkiej Brytanii są prawie zawsze jednojezdniowe, a nawet jednopasmowe, gdzie pojazdy korzystają z miejsc do mijania. Biorąc to wszystko pod uwagę, dotarcie na Skye to długa droga.

A co z Skye Trail? Sama trasa piesza przecina Isle of Skye od jej najbardziej północnego punktu w Rubha Hunish do najbardziej południowego punktu w Elgol i kończy się w Broadford, blisko mostu na ląd stały. Zwłaszcza Rubha Hunish jest trochę skomplikowany do osiągnięcia. Ale zajmiemy się tym i uwierzcie nam, warto.

Szlak Skye Trail nie jest trasą pieszą dla początkujących. Chociaż nigdy nie wymaga technicznych umiejętności wspinaczki, sama trasa może być trudna. Może być błotnista i mokra pod nogami, a czasami trudno jest dostrzec szlak. Ponieważ Skye Trail nie jest „oficjalnym” szlakiem, nie ma tam oznaczeń. Oznacza to, że musisz umieć korzystać z map nawigacyjnych, takich jak Komoot, a także musisz zabrać ze sobą mapę i kompas, na wypadek gdyby telefon się rozładował. Dystanse są powyżej średniej, a najdłuższy dzień to 23 km przez grzbiet Trotternish. To kluczowy moment wędrówki i ogromny dzień pod każdym względem, bez możliwości ucieczki. Dodaj do tego nieprzewidywalną pogodę (tak, często pada deszcz!) i masz przed sobą naprawdę wymagającą wędrówkę. Jednak na trasie zatrzymujesz się w przytulnych miejscach noclegowych, co trochę ułatwia sprawę, także mentalnie. Każdego dnia możesz wysuszyć swoje rzeczy, jeśli zajdzie taka potrzeba, zjeść w kawiarni lub restauracji i spać w łóżku. Więc jeśli jesteś wysportowanym, doświadczonym wędrowcem z przygodowym nastawieniem, ta epicka wędrówka może być właśnie dla Ciebie.

Najbardziej znanym szlakiem wędrówkowym w Szkocji jest bez wątpienia West Highland Way. Tysiące ludzi co roku podejmuje wyzwanie wędrówki z Milngavie do Fort William, przechodząc przez dramatyczne szkockie Highlands. Z kolei Skye Trail nie przyciąga tylu turystów, choć z roku na rok staje się coraz popularniejszy. Poniżej znajdziesz porównanie z zaletami i wadami każdej z tras.

West Highland Way

Zalety

1. Łatwy dostęp: Początek i koniec trasy znajdują się w większych miastach z doskonałym transportem publicznym. Nawet wzdłuż trasy można do niej łatwo dotrzeć, ponieważ linia kolejowa nigdy nie jest zbyt daleko.

2. Duży wybór zakwaterowania: Na trasie WHW znajdziesz wiele różnych typów zakwaterowania.

3. Oznakowany szlak: Łatwo jest znaleźć drogę, ponieważ cała trasa jest bardzo dobrze oznakowana.

Wady

1. Tłumy: Na West Highland Way jest bardzo tłoczno. Oznacza to, że zakwaterowanie jest często rezerwowane w sezonie trekkingowym (od maja do września).

2. Meszki: Meszki to małe latające owady, które mogą uprzykrzyć życie. Gdy wiatr słabnie i jest pochmurno, pojawiają się w dużej liczbie. Gryzą, dlatego większość osób zabiera ze sobą kapelusz z siatką, aby chronić głowę.

Skye Trail

Zalety

1. Brak tłumów: Na Skye Trail nie spotkasz wielu ludzi, ponieważ jest to miejsce odległe i nieco trudniejsze niż West Highland Way.

2. Mniej meszek: Nigdy nie jesteś daleko od oceanu, a często wieje bryza, która trzyma meszki na dystans.

3. Poczucie dzikości: Ze względu na odległość trasy, brak utrzymanych szlaków i oznakowań, Skye Trail wydaje się znacznie bardziej dziki niż West Highland Way.

Wady

1. Odległość: Dotarcie do szlaku Skye Trail zajmuje cały dzień podróży.

2. Brak zakwaterowania na trasie: na końcu pierwszych trzech etapów szlaku nie ma zakwaterowania. Chyba że biwakujesz, musisz wcześniej zorganizować taksówkę, aby zabrała Cię do najbliższego miejsca na nocleg.

Ze względu na niższe położenie i stosunkowo łagodniejsze temperatury na wyspie Skye w porównaniu z wnętrzem Szkocji, można wędrować szlakiem Skye przez cały rok. Jednak są pewne rzeczy, które musisz wiedzieć, zanim wybierzesz porę roku na tę wycieczkę pieszą. Poniżej znajduje się przegląd cech charakterystycznych dla każdej pory roku. Zwróć uwagę, że uważamy okres od listopada do marca za sezon zimowy, ponieważ mogą wystąpić opady śniegu i mrozy.

Wiosna (kwiecień-czerwiec)

Wiosną jest jeszcze trochę chłodno, z średnimi temperaturami ledwo przekraczającymi 10 stopni Celsjusza. Jednak jest to najjaśniejszy i najsuchszy czas, szczególnie w maju i czerwcu. Kolejną zaletą jest to, że komary mogą jeszcze się nie pojawić. Duże autobusy turystyczne odwiedzające Skye jeszcze nie przybyły i w miastach oraz wioskach jest stosunkowo cicho. Uważamy, że to najlepszy czas na wędrówkę szlakiem Skye.

Lato (lipiec-sierpień)

Latem pogoda jest zazwyczaj całkiem dobra, ale pamiętaj, że to wciąż Szkocja i deszcz może pojawić się w każdej chwili. Jeśli nie ma wiatru, komary są absolutnie straszne. Trudno znaleźć miejsce na nocleg, więc jeśli chcesz przyjechać w tych miesiącach, musisz rezerwować z dużym wyprzedzeniem. Na szlakach nie będzie tłoczno, więc jeśli nie przeszkadzają Ci tłumy w miastach, letnie miesiące są całkiem dobre na wędrówkę szlakiem Skye.

Jesień (wrzesień-październik)

Jesień może być magicznym czasem z miękkim światłem i cichymi wioskami. Wrzesień byłby najlepszym wyborem, ponieważ październik jest uważany za najbardziej deszczowy miesiąc w roku. Komary nie będą już stanowić problemu.

Zima (listopad-marzec)

Zima to najbardziej wymagający okres. Jest prawie brak światła dziennego (tylko 6 godzin), ograniczone nasłonecznienie i trudno znaleźć otwarte zakwaterowanie. Właściciele prawdopodobnie tymczasowo przenieśli się do południowej Europy. Nie wybralibyśmy się w tym sezonie.

Jak wspomniano wcześniej, wyspa Skye jest dość odległa. Dotarcie do początku szlaku jest jeszcze dalej, ponieważ Skye Trail zaczyna się na najbardziej północnym krańcu wyspy. Niemniej jednak, można łatwo dotrzeć do początku naszej podróży Skye Trail w Uig. Uig jest portem promowym dla Isle of Harris i North Uist i jest dobrze skomunikowane z transportem publicznym. Poniżej przedstawiamy, jak można dotrzeć do Uig.

Loty do Szkocji

Największe lotniska w Szkocji to Edynburg i Glasgow (w rzeczywistości w Glasgow są dwa lotniska). Oba miasta mają doskonałe połączenia autobusowe i kolejowe z resztą kraju, w tym z wyspą Skye. To po prostu zajmuje dużo czasu. Jeśli planujesz wizytę tylko na Skye, możesz rozważyć lot do Inverness, stolicy szkockich Highlands. Zamiast całodniowej podróży z południowej Szkocji możesz skrócić czas podróży o połowę. Loty są mniej częste i droższe, ale jeśli czas jest dla ciebie istotny, warto to rozważyć. Nie ma lotów krajowych na wyspę Skye.

Samochodem

Jeśli przyjeżdżasz z Europy kontynentalnej lub południowej części Wielkiej Brytanii, to kilka dni jazdy, aby dotrzeć na Skye. W Szkocji nie ma międzynarodowych portów promowych, ale można dotrzeć na północ do Newcastle i stamtąd kontynuować podróż. Z Edynburga i Glasgow to 5 godzin i 30 minut jazdy do Uig. To bardzo malownicza trasa i jeśli masz czas, gorąco polecamy zrobienie jej z kilkoma przystankami.

Autobusem

Z Glasgow: Jest bezpośredni autobus z Buchanan Bus Station. Weź linię 915 lub 916 wcześnie rano. Podróż do Uig zajmuje 7 do 8 godzin.

Z Edynburga: Udaj się do Buchanan Bus Station w Glasgow, skąd wsiadasz do bezpośredniego autobusu.

Z Inverness: Weź autobus 917 do Portree i tam przesiądź się na autobus do Uig.

Pociągiem

Gorąco polecamy podróż na Skye pociągiem. Jest malownicza, komfortowa i jeśli zarezerwujesz z wyprzedzeniem, jest przystępna cenowo (choć autobus zawsze będzie tańszy). Pociągi z Glasgow i Edynburga kursują przez Inverness. Stamtąd należy wziąć pociąg do Kyle of Lochalsh, skąd trzeba kontynuować podróż autobusem, aby dotrzeć do Uig.

Wzgórza w Szkocji są małe w porównaniu z górami w Alpach i Himalajach. Łatwo je zlekceważyć i każdego roku wędrowcy w całej Szkocji wpadają w poważne kłopoty, ponieważ wybierają się na wzgórza nieprzygotowani. Pod wieloma względami teren w szkockich wzgórzach może być bardziej wymagający niż w Alpach z dwóch głównych powodów. Po pierwsze, warunki pogodowe. Wybrzeże zachodnie jest regularnie narażone na burze, z prędkością wiatru przekraczającą 100 km/h. Dodajmy do tego niskie temperatury, deszcz i śnieg z deszczem, a ryzyko hipotermii jest realne. Po drugie, nawigacja. Wiele tras w Szkocji nie jest oznakowanych i trzeba poruszać się po szlakach za pomocą aplikacji do nawigacji, takiej jak Komoot. Ale baterie w telefonie mogą się wyczerpać lub może padać intensywnie, co uniemożliwia zobaczenie ekranu. Dlatego również trzeba zabrać ze sobą mapę topograficzną i kompas oraz upewnić się, że potrafimy z nich korzystać. Nawigacja przy jasnym, błękitnym niebie jest dość łatwa, ale gdy widoczność spada do 10 metrów lub mniej, trzeba wiedzieć, jak znaleźć drogę w górach.

Jak przygotować się do Skye Trail? Najważniejsze jest zabranie odpowiedniego wyposażenia. Niezbędne przedmioty to oddychająca wodoodporna kurtka i spodnie, mapa i kompas oraz dobrej jakości buty do chodzenia. Wielu wędrowców w Wielkiej Brytanii nosi ze sobą bothy bag, czyli w zasadzie ogromną plastikową torbę dla turystów, aby schronić się przed wiatrem i deszczem. Więcej o tym, co spakować, znajdziesz w rozdziale Lista Zawartości Plecaka. Przed wyruszeniem na szlak warto przestudiować swoją trasę i wyobrazić sobie, czego można się spodziewać po drodze. Umożliwia to mentalne przewidywanie i szybką reakcję na zmieniające się okoliczności. Upewnij się, że kupujesz odpowiednie mapy i uczysz się/praktykujesz korzystanie z mapy i kompasu. Nasz przewodnik po wędrówkach dostarczy Ci tras Komoot i listę numerów alarmowych.