Zaawansowane Trekkingi Luchon

Trasa rozpoczyna się na przystanku autobusowym Vado–Hospital, gdzie utwardzona ścieżka prowadzi na otwarty teren u szczytu doliny. Ścieżka podąża stałą linią, oddalając się od budynków i wchodząc na obszar porośnięty rozproszoną trawą i niską roślinnością. W miarę postępu teren zaczyna się podnosić, a otoczenie staje się coraz bardziej skaliste, z doliną zwężającą się między wyższymi stokami po obu stronach.

Dalej szlak zbliża się do basenu, w którym znajduje się Lac d’Enfer. Ze ścieżki jezioro jest widoczne poniżej stromych ścian skalnych, z linią brzegową składającą się z głazów i połamanych granitów. Trasa pozostaje nad wodą i kontynuuje przez nierówny teren ukształtowany przez erozję lodowcową. Wspinaczka staje się tutaj bardziej zauważalna, z wieloma odcinkami zygzaków używanych do zdobycia wysokości.

Po minięciu tego pierwszego jeziora szlak prowadzi przez szereg wysokogórskich półek, na których znajduje się kilka innych jezior, w tym Lac Bleu, Lac Charles i Lac Célinda. Każde z nich leży w skalistej depresji otoczonej płytami, rumowiskiem i rzadkimi kępami trawy. Ścieżka pozostaje wyraźna, ale przebiega przez bardziej nierówny teren, często przemieszczając się między wychodniami skalnymi a małymi stawami. Zmiany wysokości są stałe i częste.

W ostatniej części etapu teren staje się szerszy i bardziej otwarty, składający się głównie z nagich skał i luźnego rumowiska. Ścieżka podąża linią trawersową pod grzbietem, aż dociera do bardziej płaskiego obszaru, gdzie znajduje się Schronisko Maupas. Schronisko stoi na skalnej platformie, z widocznymi z podejścia otaczającymi stokami i basenami. Trasa kończy się przy wejściu do schroniska.

Ze schroniska Refuge du Maupas etap rozpoczyna się na wyraźnej górskiej ścieżce, która opuszcza schronisko na skalnym tarasie i przecina stok powyżej cyrku. Trasa podąża linią przypominającą balkon przez pokruszony granit i krótkie trawiaste połacie, początkowo utrzymując dość równą wysokość. Patrząc wstecz, dolina wokół schroniska pozostaje widoczna, podczas gdy przed nami ścieżka stopniowo zakręca w kierunku łagodniejszego ramienia. Tutaj teren staje się mieszanką małych zagłębień, rozrzuconych głazów i wąskich tarasów, zanim szlak zacznie wyraźniej opadać w kierunku pierwszych jezior.

Zejście prowadzi do szerokiej wiszącej doliny z kilkoma zbiornikami wodnymi. Szlak zbliża się do Lac Vert z góry, a następnie biegnie blisko jego brzegu, podążając wzdłuż długiej, płytkiej krawędzi jeziora. Ta część jest głównie na trawie i zbitej ziemi, z okazjonalnymi skalnymi stopniami. Po Lac Vert trasa kontynuuje przez pagórkowaty teren, mijając mniejsze stawy i bagienne połacie, a następnie kieruje się w stronę bardziej zwartej doliny Lac des Grauès. Ścieżka pozostaje łatwa do naśladowania, ale przecina mieszankę trawiastych stoków, niskich skalnych pasm i krótkich, bardziej stromych odcinków.

Poza tym obszarem charakter etapu ponownie się zmienia, gdy szlak wspina się w kierunku Plateau de la Montagnette. Seria zakrętów i zygzaków prowadzi w górę przez bardziej stromy teren z wrzosem, skałami i wychodniami, stopniowo zyskując wysokość nad doliną. Gdy już znajdziemy się na płaskowyżu, trasa wyrównuje się i podąża szeroką linią obok Lac de la Montagnette. Tutaj teren jest głównie otwarty, z krótką alpejską trawą i rozrzuconymi kamieniami, a droga naprzód jest wyraźna. Płaskowyż daje dobry widok na otaczające grzbiety i dolinę, którą właśnie przekroczyłeś.

W ostatniej części etapu ścieżka biegnie w kierunku doliny Boum de Venasque. Szlak biegnie powyżej dużego głównego jeziora na stabilnym, kamienistym terenie, następnie zakręca wokół serii mniejszych stawów i płytkich zagłębień. Otoczenie to głównie nagie skały z pojedynczymi trawiastymi połaciami. Krótkie, proste podejście na tym wyższym poziomie prowadzi bezpośrednio do schroniska Vénasque, które stoi blisko grupy małych jezior na płaskim terenie powyżej głównej doliny, oznaczając koniec etapu.