Fit word je niet op het pad. Je neemt de conditie die je hebt mee en die gebruik je, klim na klim, afdaling na afdaling, dag na lange dag. Als je halverwege leeg bent, is er geen snelle bijvulling, geen sluiproute naar de hut. Ik heb mensen zien vertrekken met glimmende ogen en een rugzak vol nieuwe spullen, om twee dagen later te zien hoe die glans verdwijnt zodra elke stap zwaar voelt. Dat is niet omdat de bergen gemeen zijn. Het is gewoon omdat hun benen, longen en hoofd niet klaar waren voor wat ze van zichzelf vroegen.
Veilig wandelen begint lang voordat je je veters strikt. Het pad is alleen de test. Het echte werk gebeurt weken of maanden eerder, in de kleine, regelmatige inspanningen waarmee je het uithoudingsvermogen, de kracht en de techniek opbouwt die je nodig hebt. Als je je goed voorbereidt op een huttentocht, vergroot je niet alleen de kans dat je het haalt. Je geeft jezelf ook de vrijheid om om je heen te kijken, het uitzicht in je op te nemen en te genieten van waar je bent, in plaats van de kilometers af te tellen tot het voorbij is.
Reacties