Szlak Marangu: Najwygodniejsza trasa na Kilimandżaro

Od bramy do bramy trasa Marangu ma długość 72,5 kilometra / 44 mil. W porównaniu, trasa Marangu jest nieco dłuższa niż na przykład trasa Machame czy Lemosho. Chociaż istnieje wiele dyskusji na temat dokładności wskaźników sukcesu, ważne jest, aby zaznaczyć, że trasa Marangu nie cieszy się wysokimi wskaźnikami sukcesu. Więcej na ten temat w następnym akapicie.

Dni: 5 lub 6 dni

Całkowita odległość: 72,5 kilometra (44 mile)

Wzniesienie: 4,270 metrów (14,009 stóp)

Zejście: 4,290 metrów (14,075 stóp)

Dzień po dniu odległość na 6-dniowej wspinaczce

Dzień 1: 8 kilometrów (5 mil)

Dzień 2: 12 kilometrów (7,5 mil)

Dzień 3: 4 kilometry (2,5 mil)

Dzień 4: 9,5 kilometra (5,9 mil)

Dzień 5: 19,7 kilometra (12,3 mil)

Dzień 6: 19,6 kilometra (12,2 mil)

Trasa Marangu jest również znana jako Trasa Turystyczna lub Trasa Coca-Cola. Z kolei Trasa Machame jest znana jako Trasa Whisky. Brzmi to znacznie fajniej niż Turystyczna czy Coca-Cola, prawda? Rzeczywiście, Trasa Marangu ma trochę problem z reputacją. Przydomki mogą dawać wrażenie, że jest to łatwa trasa lub że jest to bardzo ruchliwa trasa z długimi kolejkami turystów. Oba wrażenia są niewłaściwe. Chociaż Trasa Marangu, dzięki stopniowemu nachyleniu i bezpośredniej ścieżce, ma najłatwiejszą trasę, to pod względem aklimatyzacji jest dość trudna. Z tego powodu wersja 5-dniowa nie jest szczególnie faworyzowana przez operatorów wycieczek. Około połowa osób, które wybierają 5-dniową Trasę Marangu, nie dociera na szczyt. Ta liczba zmienia się drastycznie, jeśli te osoby wybrałyby 6-dniową Trasę Marangu, która obejmuje dzień aklimatyzacji. To daje wskaźnik sukcesu ponad 80%. Nieźle. A co z wszystkimi turystami? Nie, to nie jest bardzo ruchliwa trasa. W rzeczywistości Trasa Machame i Trasa Lemosho mają znacznie większy ruch. Tak więc wydaje się, że Trasa Marangu może być łatwo źle zrozumiana.

Co zatem sprawia, że Trasa Marangu jest wyjątkowa? Schroniska! Nie ma potrzeby biwakowania! Na Trasie Marangu nocujesz w schroniskach w stylu dormitorium. Teraz mówimy. Materace? Sprawdź. Poduszki? Sprawdź. Schroniska na Trasie Marangu pozwalają na bardzo klasyczne górskie doświadczenie, które może przypominać wędrówkę od schroniska do schroniska. Oczywiście, nie masz większości tych samych udogodnień, ale bardzo łatwo jest nawiązać kontakt z ludźmi, którzy przeżywają to samo doświadczenie. Więcej o schroniskach w kolejnych akapitach i w planie podróży. Kolejną zaletą Trasy Marangu jest liczba dni. Chociaż nie jest to najlepsze dla aklimatyzacji, możesz przejść Trasę Marangu w 5 dni. To sprawia, że jest to najszybsza trasa na Kilimandżaro. Mniejsza liczba dni również czyni ją bardziej przystępną cenowo. Możesz przejść Trasę Marangu za około 1500 USD za osobę.

Trudność tras wspinaczkowych na Kilimandżaro jest trudna do oceny i jeszcze trudniejsza do wyjaśnienia. Istnieją różne sposoby na wejście na Kilimandżaro, a jedna trasa jest bardziej techniczna od drugiej. Trasa Marangu jest znana ze swoich łagodniejszych podejść i zejść, co czyni ją dobrą opcją dla osób mniej doświadczonych w trekkingu na dużych wysokościach. Zakwaterowanie w schroniskach zapewnia pewien poziom komfortu w porównaniu do biwakowania na innych trasach. Jednak trudność nie powinna być oceniana pod względem aspektów technicznych, lecz w kontekście aklimatyzacji.

Pod względem aklimatyzacji, trasa Marangu jest praktycznie najtrudniejszą trasą. Dotyczy to szczególnie, gdy wybierzesz 5-dniową trasę Marangu. Ze względu na prostą ścieżkę podejścia, nie ma możliwości wspinania się wysoko i spania nisko. To zmienia się, gdy pozwolisz sobie na dzień odpoczynku w Hormbo Huts. Pozwala to na aklimatyzacyjną wspinaczkę na Mawenzi Ridge. Ta aklimatyzacja sprawia, że 6-dniowa trasa Marangu jest najlepszym i tym samym najłatwiejszym wyborem.

Trasa Marangu to jedyna trasa na Kilimandżaro, na której nie można rozbijać obozów. Chcąc nie chcąc, musisz zatrzymać się w chatkach.

Chatki Mandara: 60 wspinaczy, od 4 do 8 osób na chatkę w kształcie litery A. Jest tam mały sklepik, który sprzedaje przekąski, napoje, a czasem nawet piwo.

Chatki Horombo: 120 wspinaczy, od 4 do 8 osób na chatkę w kształcie litery A. Ten obóz jest dwa razy większy od pozostałych, ponieważ większość wspinaczy spędza tu dwie noce.

Chatki Kibo: 60 wspinaczy, duże dormitoria w kamiennym budynku. Ze względu na wysokość, Chatki Kibo mają tylko kilka udogodnień.

Poza Chatkami Kibo, możesz spodziewać się całkiem sporo bonusów w obozach. Wspólne jadalnie, łazienki, chatki kuchenne, oddzielne chatki dla załogi, energia słoneczna, a w niższych chatkach nawet bieżąca woda. Możesz również spodziewać się toalet spłukiwanych w chatkach. Ogólnie rzecz biorąc, sprawia to, że trasa Marangu jest zdecydowanie najwygodniejszą trasą na Kilimandżaro.

Nie ma żadnych sezonowych ograniczeń na Kilimandżaro. Góra jest otwarta na trekking i wspinaczkę przez cały rok. Niemniej jednak, są pewne miesiące, które są bardziej odpowiednie niż inne. Sezon deszczowy trwa od kwietnia do maja oraz od listopada do grudnia.

Sezon suchy obejmuje styczeń do marca oraz czerwiec do października. W związku z tym, trasa Machame jest trasą, którą najlepiej cieszyć się w sezonie suchym. Sezon suchy to także okres wzmożonego ruchu turystycznego. Jeśli szukasz spokojniejszego czasu na wspinaczkę na Kilimandżaro, możesz rozważyć trasę Marangu w sezonie deszczowym. Na szlakach będzie trochę ciszej, a ponieważ nocujesz w schroniskach, nie musisz obozować w deszczu.

Powtarzaliśmy to już wcześniej i powiemy to jeszcze raz. Kilimanjaro to góra do trekkingu, a nie wspinaczki. Trekking = wędrówka, więc najlepszym treningiem na Kilimanjaro jest chodzenie po górach. Niektóre strony internetowe powiedzą Ci, że musisz trenować na różne sposoby, jeździć na rowerze, pływać, ćwiczyć siłowo, a nawet przejść na dietę. Nie. Ponownie, pole pole. Stań się najlepszą wersją siebie i zacznij ten proces na około dwa miesiące wcześniej. Możesz trzymać się ścisłego planu treningowego lub po prostu pamiętać o poniższych rzeczach.

Zalecamy minimum trzy sesje wędrówek/chodzenia w tygodniu, każda trwająca co najmniej godzinę. Szczegóły Twoich sesji, takie jak dystans, czas trwania i przewyższenie, będą w dużej mierze zależeć od dostępnych szlaków w Twojej okolicy. Idealnie, jeśli znajdziesz szlaki o długości kilku mil, które zawierają wymagający odcinek pod górę, który można pokonać w około godzinę. Znalezienie wygodnej lokalizacji do treningu umożliwi Ci regularne sesje i łatwe śledzenie postępów.

Dodatkowo, staraj się znaleźć czas na dłuższe wędrówki jedniodniowe, ponieważ są one doskonałymi możliwościami treningowymi. Solidna wędrówka jednodniowa zazwyczaj trwa od czterech do sześciu godzin i obejmuje umiarkowane zmiany wysokości około 305 metrów (1 000 stóp), wszystko to z plecakiem ważącym 9 kg (20 funtów). Jeśli czujesz się na siłach, nie wahaj się podejmować trudniejszych szlaków; zapewnią one jeszcze bardziej korzystny trening przed wspinaczką na Kilimanjaro. Jeśli nie masz dostępu do szlaków na zewnątrz, nie martw się. Trening na schodach może być doskonałą alternatywą, aby symulować doświadczenie wspinaczki na Kilimanjaro. Możesz również skorzystać z maszyny StairMaster dla efektywnych sesji treningowych.

Aby naśladować wyzwanie wspinaczki na górę, noś plecak i utrzymuj wolne i stałe tempo. Sugerujemy poświęcenie 1-2 godzin na wspinanie się po schodach lub korzystanie z maszyny StairMaster. Co idzie w górę, musi zejść w dół. Schodzenie z Kilimanjaro jest trudniejsze niż wspinaczka na Kilimanjaro. Trenuj swoje chodzenie w dół!

Teraz, czy czujesz się pewnie i myślisz, że masz większość wędrówek za sobą? W takim razie możesz to zmienić. Idź pobiegać, rób ćwiczenia rozciągające, jogę, może nawet ćwiczenia siłowe. W zasadzie wszystko, co może pomóc poprawić ogólną kondycję, jest na plus. Upewnij się jednak, że głównym Twoim celem jest wędrówka.