Zapobiegaj chorobie wysokościowej podczas trekkingu

Choroba wysokościowa to stan z różnorodnymi objawami. Znana również jako ostra choroba górska (AMS) lub po prostu choroba górska, jest to efekt zdrowotny, który pojawia się, gdy jesteśmy narażeni na mniejsze ilości tlenu na dużej wysokości. Na wysokości 1,500 m (5,000 stóp) możesz zacząć odczuwać wysokość i musisz łapać oddech podczas ćwiczeń. Objawy AMS zazwyczaj zaczynają się pojawiać na wysokości 2,400 m (8,000 stóp) i wyżej. Mogą one obejmować ból głowy, nudności, wymioty, zawroty głowy, brak snu i apetytu. Jeśli zignorujesz te objawy i nie podejmiesz działań, AMS może przejść w bardziej poważne stany, takie jak wysokogórski obrzęk płuc (HAPE) lub nawet wysokogórski obrzęk mózgu (HACE). Chociaż HAPE i HACE mogą być śmiertelne, istnieją sposoby na zapobieganie tym stanom. Nasze trasy są zaprojektowane tak, aby umożliwić odpowiednią aklimatyzację, ale nie mogą wykluczyć AMS. W następnym rozdziale omówimy objawy, a Jan podzieli się swoim doświadczeniem związanym z objawami choroby wysokościowej.

Choroba wysokościowa przypomina okropnego kaca. Zwykle doświadczam łagodniejszych objawów AMS podczas moich przygód na dużej wysokości. Poniżej 3000 metrów nic nie czuję, ale powyżej tego poziomu zaczynam odczuwać, że moje ciało reaguje na brak tlenu w powietrzu. Najpierw zauważam, że mój puls wzrasta. Musi pompować więcej krwi, aby transportować tlen do wszystkich części ciała. Obecnie regularnie wspinam się na szczyty w Afryce Wschodniej, które znajdują się powyżej 4000 metrów. Chaty znajdują się zazwyczaj na wysokości około 3500 metrów. To tutaj zdecydowanie odczuwam objawy, takie jak lekki ból głowy i brak snu. Podczas wędrówek, które odbywam w Azji Centralnej i Himalajach, jest trochę inaczej. Często spędza się wiele nocy powyżej 4000 metrów, a czasami skok w wysokości jest zbyt duży. Ból głowy jest bardziej intensywny, tracę apetyt i więcej kaszlę, zwłaszcza gdy powietrze jest suche. Na szczęście nigdy nie musiałem wymiotować z powodu choroby wysokościowej. Te objawy są nadal wystarczająco łagodne, ale zbliżasz się do momentu, gdy zaczyna to być poważne. Poniżej znajdziesz listę objawów AMS.

Ból głowy: AMS często towarzyszy silny ból głowy, który zazwyczaj pulsuje i nasila się przy ruchu.

Nudności: Wiele osób z AMS odczuwa nudności, które w ciężkich przypadkach mogą prowadzić do wymiotów.

Zawroty głowy: AMS może powodować uczucie zawrotów głowy, któremu może towarzyszyć lekkie oszołomienie lub uczucie omdlenia.

Zmęczenie: AMS może powodować uczucie zmęczenia lub wyczerpania, co może utrudniać wykonywanie nawet prostych zadań.

Dusznosć: AMS może powodować uczucie duszności, któremu może towarzyszyć ucisk w klatce piersiowej lub kaszel.

Obrzęk rąk, stóp i twarzy: Niektóre osoby doświadczają obrzęku kończyn i twarzy.

Jeśli doświadczasz kombinacji tych objawów i je ignorujesz, możesz rozwinąć HAPE i HACE. Poniżej kilka informacji na temat tych stanów.

Poważna choroba wysokościowa może rozwinąć się w następujących warunkach, które potencjalnie są śmiertelne. Są to:

Obrzęk płuc wysokościowy (HAPE)

HAPE to stan, w którym płyn gromadzi się w płucach, utrudniając oddychanie. Objawy mogą obejmować duszność, uporczywy kaszel, ucisk w klatce piersiowej, różowawą ślinę i przyspieszone tętno. Może to być stan zagrażający życiu i wymaga natychmiastowego zejścia na niższe wysokości, a w ciężkich przypadkach leczenia medycznego.

Obrzęk mózgu wysokościowy (HACE)

HACE to poważniejszy stan, w którym płyn gromadzi się w mózgu. Objawy mogą obejmować silne bóle głowy, dezorientację, utratę koordynacji i zmieniony stan psychiczny. HACE to także sytuacja nagła wymagająca natychmiastowego zejścia i pomocy medycznej.

Ważne jest, aby dbać o siebie nawzajem, zwłaszcza na większych wysokościach. Osoby, u których rozwija się HACE lub HAPE, często zaprzeczają, że coś jest z nimi nie tak, kierowane ambicją ukończenia trasy trekkingowej lub zdobycia szczytu. Dobrze jest porozmawiać z partnerem trekkingowym, aby sprawdzić, czy wszystko jest w porządku. Jakie objawy odczuwa dana osoba? Nasze zespoły na trekkingach wysokogórskich są przeszkolone do rozpoznawania AMS i zawsze noszą monitor nasycenia krwi, który wskazuje na stan zdrowia danej osoby na wysokościach. W następnym rozdziale porozmawiamy o tym, jak zapobiegać AMS i co robić, gdy zostaniesz zdiagnozowany z ciężkim AMS / rozwijającym się HACE i HAPE.

1. Stopniowe Wspinanie

Jednym z najbardziej skutecznych sposobów zapobiegania AMS jest stopniowe wspinanie. Podczas podróży na dużą wysokość, staraj się poświęcić kilka dni na aklimatyzację przed dalszym wspinaniem. To pozwala organizmowi dostosować się do zmniejszonego poziomu tlenu. Wszystkie nasze wędrówki w miejscach takich jak Nepal, Pakistan i Afryka uwzględniają wystarczającą aklimatyzację.

2. Nawadnianie

Odwodnienie może zwiększyć ryzyko AMS, dlatego pij dużo płynów. Unikaj nadmiernego spożycia alkoholu i kofeiny, ponieważ mogą one przyczynić się do odwodnienia.

3. Dieta

Spożywaj zrównoważoną dietę z odpowiednią ilością węglowodanów i unikaj ciężkich, tłustych posiłków. Węglowodany pomagają organizmowi efektywniej wykorzystywać tlen na dużych wysokościach.

4. Leki

Niektóre osoby mogą rozważyć przyjmowanie leków, takich jak acetazolamid (Diamox), aby pomóc zapobiegać AMS. Skonsultuj się z pracownikiem służby zdrowia przed użyciem jakichkolwiek leków i bądź świadomy potencjalnych skutków ubocznych.

5. Odpoczynek

Upewnij się, że masz wystarczająco dużo snu i odpoczynku podczas wspinaczki. Zmęczenie może zwiększyć ryzyko AMS.

6. System Partnerów

7. Zejdź, jeśli objawy się utrzymują

Jeśli doświadczasz objawów AMS, takich jak ból głowy, nudności, zawroty głowy czy trudności w oddychaniu, ważne jest, aby zejść na niższą wysokość. Objawów nie należy ignorować ani lekceważyć.

8. Naucz się objawów

Edukacja siebie i swoich towarzyszy podróży na temat znaków i objawów AMS oraz czujne monitorowanie stanu zdrowia każdego z was.

9. Planuj dni aklimatyzacyjne

Podczas trekkingu lub wspinaczki na dużych wysokościach planuj dni odpoczynku, aby pozwolić organizmowi na aklimatyzację. Może to obejmować wchodzenie na większe wysokości w ciągu dnia i schodzenie na niższe wysokości na noc.

10. Świadomość wysokości

Zwracaj uwagę na wysokość, na której się znajdujesz, oraz tempo wspinaczki. Szybkie wspinaczki znacznie zwiększają ryzyko AMS.

Kiedy jesteś w drodze na Everest, choroba wysokościowa to poważna sprawa. Większość ludzi doświadcza jakiejś formy choroby wysokościowej podczas trekkingu na dużej wysokości. Radzenie sobie z nią polega na słuchaniu swojego ciała, byciu szczerym wobec siebie i innych na temat swojego stanu oraz akceptowaniu faktu, że możesz musieć zmienić swoje plany z tego powodu. Gdy twoim celem jest osiągnięcie szczytu lub ukończenie słynnego trekkingu, o którym zawsze marzyłeś, będzie tam w przyszłym roku i następnym. AMS jest realne i poświęcenie swojego zdrowia, a nawet życia, nie jest warte żadnej góry.

*Informacje dostarczone to zbiór wskazówek i trików zebranych z różnych źródeł. W żadnym wypadku nie mają one zastępować porady medycznej specjalistów.