GR20 na Korsyce: Najtrudniejszy szlak od chatki do chatki

GR20 jest jedną z wielu opcji trekkingowych, jakie oferuje Francja. Trekking we Francji powinien znaleźć się na liście życzeń każdego wędrowca, zaczynając od zapierającej dech w piersiach trasy GR20. GR oznacza Grande Randonnée, co najlepiej przetłumaczyć jako "długodystansowy szlak" po francusku. GR to sieć długodystansowych szlaków w Europie, głównie we Francji, Belgii, Holandii i Hiszpanii. GR20 uważany jest za najtrudniejszy z tych wszystkich szlaków i znajduje się na francuskiej wyspie Korsyce, Corse po francusku, na Morzu Tyrreńskim. Jego korsykańska nazwa to Fra li Monti, co oznacza "przez góry" po korsykańsku.

Jeśli planujesz swoją wędrówkę GR20, zalecamy wybrać się pod koniec czerwca lub na początku września. W tym czasie większość schronisk jest otwarta, a pogoda nie jest zbyt gorąca. Ponadto, szlak nie jest tak zatłoczony jak w lipcu czy sierpniu.

Między listopadem a majem na szlakach zalega śnieg, co sprawia, że wędrówka jest dość niebezpieczna. Ponadto, w tych miesiącach w schroniskach nie ma gospodarzy, co oznacza, że musisz nosić całe jedzenie ze sobą. Zimą, od lutego do kwietnia, GR20 mogą ukończyć jedynie doświadczeni narciarze biegowi z profesjonalnym przewodnikiem. Ta zimowa wersja GR20 znana jest jako l'Alta Strada.

Jak wspomniano powyżej, Korsyka to francuska wyspa na Morzu Tyrreńskim, znana również jako Corse po francusku. Można dotrzeć na wyspę zarówno łodzią, jak i samolotem. Na wyspie znajdują się 4 lotniska, 2 na północy i 2 na południu. Jeśli planujesz rozpocząć wędrówkę od północy, zaleca się lądowanie w Calvi (CLY). Jeśli planujesz rozpocząć od południa, najbliższym lotniskiem do Conca jest Figari (FSC). Linie lotnicze, które latają bezpośrednio na wyspę to Air France i Air Corsica, z lotami startującymi z Paryża, Marsylii i Nicei. Loty trwają zazwyczaj od 1 do 1,5 godziny.

Na wyspę można również dotrzeć łodzią. Między kwietniem a wrześniem codziennie kursują promy z Tulonu, Nicei lub Marsylii. Oczywiście, ta opcja jest tańsza niż samolot, ale zajmuje więcej czasu. Podróż promem z wybrzeża na wyspę trwa około 6 godzin. Jeśli chcesz popłynąć promem do południowej części wyspy, podróż będzie jeszcze dłuższa.

Punkty początkowe i końcowe GR20 to wieś Calenzana na północy wyspy i Conca na południu. Vizzavona jest punktem pośrednim i łatwo dostępnym, jeśli chcesz przejść połowę szlaku.

Po dotarciu do portu lub lotniska na Korsyce, bardzo łatwo jest dotrzeć do początku szlaku, zarówno na północy, jak i na południu. Jeśli wylądujesz w Calvi (północ), możesz wziąć 30-minutową przejażdżkę autobusem lub taksówką do Calenzana. Taksówka zwykle kosztuje od 20 do 30 euro za przejazd, podczas gdy autobus kosztuje około 8 euro. Jeśli wylądujesz w Figari (południe), zalecamy wziąć autobus do Conca. Podróż trwa 2,5 godziny, a taksówka do Conca może być dość droga.

Możesz przejść szlak GR20 w dowolnym kierunku, z północy na południe lub z południa na północ. Która opcja jest najlepsza? Cóż, zależy to od Twojej kondycji fizycznej i tego, czego oczekujesz od całego doświadczenia. Szlak można podzielić na dwie części: północna część zaczyna się w Calenzana i kończy się w Vizzavona. Jest to najbardziej trudna część ze względu na strome i skaliste ścieżki, ale jest również uważana za najpiękniejszą połowę. Południowa część GR20 biegnie od Vizzavona do Conca (lub w drugą stronę) i jest łatwiejsza, ale mniej spektakularna. Płaskowyż Coscione z jego zielonymi łąkami jest jednak zapierający dech w piersiach.

Możesz przejść cały szlak w dowolnym kierunku lub możesz wybrać, aby przejść którąkolwiek z dwóch połówek. Tradycyjna trasa zaczyna się na północy i kończy na południu. Ponieważ GR20 może być dość zatłoczony, a większość wędrowców idzie na południe, niektórzy ludzie zalecają rozpoczęcie od południa i kierowanie się na północ.

Schroniska górskie wzdłuż szlaku GR20 oferują podstawowe zakwaterowanie i wyżywienie. Te schroniska są pod zarządem regionalnego parku przyrodniczego Korsyki i mogą pomieścić od 25 do 50 osób, w zależności od schroniska. Gospodarze zarządzają schroniskami od końca maja do początku października. Poza tym okresem schroniska są otwarte, ale nieobsługiwane i nie ma dostępnego jedzenia.

Schroniska zazwyczaj posiadają jedną dużą sypialnię z drewnianymi łóżkami piętrowymi wyposażonymi w materace. Można również spać w namiocie w pobliżu schronisk. Można także wynająć namiot w schronisku. Zabrania się biwakowania w innych miejscach wzdłuż szlaku. Niezależnie od wybranego rodzaju zakwaterowania, zawsze trzeba mieć ze sobą własny śpiwór.

Schroniska mają dostęp do prądu. Jednak ładowanie telefonu lub aparatu może być wyzwaniem ze względu na liczbę wędrowców i ograniczoną liczbę gniazdek. Upewnij się, że masz ze sobą dodatkowe baterie lub (słoneczny) powerbank.

Czego można się spodziewać w schroniskach

• Kuchnia wewnętrzna i jadalnia
• Pokój sypialny z łóżkami piętrowymi
• Łóżka piętrowe mają dwa poziomy, a materace są ułożone obok siebie. Zabierz ze sobą własny śpiwór!
• Zimne prysznice na zewnątrz oraz toalety
• Kuchnia na zewnątrz z możliwością gotowania
• Śmietniki na śmieci

Half board nie jest wliczony w cenę, kiedy rezerwujesz zakwaterowanie. Możesz zdecydować się na zabranie jedzenia ze sobą lub skorzystać z posiłków w schroniskach. Zawsze znajdziesz źródło świeżej wody w pobliżu schronisk. Możesz także kupić jedzenie i zarezerwować gorący posiłek oraz śniadanie. Pamiętaj, że gorące posiłki muszą być zarezerwowane po przyjeździe.

Śniadania są często przygotowywane noc wcześniej i wydawane, abyś mógł wyruszyć, kiedy tylko zechcesz następnego dnia. Jeśli chodzi o lunch, jeśli przechodzisz obok schroniska między 12:00 a 14:00, często znajdziesz małe menu obiadowe z wyborem, takim jak ser i omlety, makaron, korsykańska zupa oraz talerze z wędzonymi wędlinami. Jeśli zamówisz kolację (pamiętaj, aby zapytać o nią zaraz po przyjeździe do schroniska!), zwykle jest podawana od 19:00. Może być więcej wędrowców niż dostępnych miejsc, więc bądź cierpliwy. Kolacja zazwyczaj składa się z trzech dań, które różnią się w zależności od schroniska. Pamiętaj, że będziesz w górach, więc nie oczekuj zbyt skomplikowanych dań. Ponadto, będziesz musiał przynieść własny nóż na posiłki, więc nie zapomnij go zabrać!

Menu różnią się w zależności od schroniska, a ich posiłki zazwyczaj zależą od posiadanych zapasów. Gorące kolacje mogą kosztować od 15-20 euro, podczas gdy śniadanie i kolacja kosztują około 8-12 euro każda. Schroniska są jedynymi miejscami, gdzie możesz kupić jedzenie i dostać wodę pitną wzdłuż szlaku. Jednak są pewne etapy, gdzie możesz zrobić zakupy w pobliskich wioskach. Wszystkie schroniska mają wewnętrzną kuchnię, której możesz używać. Są one wyposażone w gaz, wodę i przybory kuchenne. Pamiętaj, aby zawsze mieć przy sobie zapalniczkę lub zapałki! Możesz stwierdzić, że są tylko 4 palniki gazowe dostępne dla dużej liczby głodnych wędrowców, więc staraj się być cierpliwy.

Ta spektakularna wędrówka pełna jest oszałamiających widoków i zapierających dech w piersiach formacji skalnych. Oto niektóre z atrakcji, które napotkasz podczas swojej wędrówki:

• Cirque de la Solitude: stromy i wymagający odcinek między Refuge d'Asco Stagnu a Refuge de Tighjettu, gdzie wędrowcy muszą wspinać się, używając łańcuchów przymocowanych do skały.
• Lac de Nino: jezioro polodowcowe pośród trawiastych łąk między Refuge de Ciottulu di i Mori a Refuge de Manganu.
• Lac de Melo i Lac de Capitello: dwa jeziora polodowcowe otoczone surowymi skałami między Refuge de Pietra Piana a Refuge de l'Onda.
• Monte d'Oro: dwunasty najwyższy szczyt Korsyki.
• Monte Incudine (2134 m): najwyższa góra Corse du Sud (Południowa Korsyka) z wspaniałymi widokami na Plateau de Coscione między Refuge d'Usciolu a Refuge d'Asinao.
• Aiguilles de Bavella: spektakularne klify między Refuge d'Asinao a Refuge de Paliri.

Podobnie jak Tour du Mont Blanc, inny słynny francuski szlak, GR20 jest dobrze oznakowany czerwonymi i białymi prostokątami na skałach, głazach i drzewach. Wzdłuż szlaku znajdują się również małe stosy kamieni. Alternatywne ścieżki są oznaczone innym kolorem. Pamiętaj, że łatwo jest przypadkowo zejść na alternatywną ścieżkę lub zgubić drogę, dlatego posiadanie dobrej mapy i kompasu jest niezbędne.

Jak wspomniano powyżej, schroniska mają prąd. Jednak ładowanie telefonu lub aparatu może być dość wyzwaniem, biorąc pod uwagę liczbę wędrowców i ograniczoną liczbę gniazdek. Naładowany telefon to nie tylko luksus, ale także środek bezpieczeństwa. Możesz go nie potrzebować dla siebie, ale jeśli napotkasz rannego wędrowca, będziesz musiał wezwać pomoc, a naładowany telefon jest kluczowy. Upewnij się, że masz ze sobą dodatkowe baterie lub ładowarkę solarną.